Ik ben niet van de sterke drank. Tenzij het in het eten gaat, denk: chocolademousse met whisky. Dus toen patisserietempel Huize van Wely (sinds 1922) vroeg of ik geïnteresseerd was in een kijkje achter de schermen bij het maken van hun nieuwe chocolade-Drambuie-creatie, toen toog ik terstond naar Noordwijk aan Zee. Alwaar een illuster gezelschap was bijeengekomen waaronder Rogér Rassin (chef Amstel Hotel), Robert Kranenborg (ex-chef Amstel Hotel) en de plaatselijke pastoor. Om er een paar te noemen.

In een witbetegelde ruimte vol grootschalige apparatuur waar het kooklustige bakhart sneller van gaat kloppen, werd het hele productieproces uit de doeken gedaan. Maar niet nadat de meneer van Drambuie had uitgelegd hoe je het uitspreekt (niet ‘Dram-bwie’ op z’n Frans maar ‘Dram-bjoe-wie’ op z’n Schots, want daar komt deze whiskylikeur immers vandaan) en de meneer van Callebout (“het chocoladegebeuren”) had uitgelegd dat er een speciale soort chocola gebruikt is, namelijk Terre Cacao, waar een ander fermentatieproces voor gebruikt is, waardoor het naar verluidt een intensere smaak krijgt.

Daarna mocht een horde getalenteerde witbebuisde jongens van Huize van Wely aan de slag om ons voor te doen hoe het in z’n werk ging. Hoe het beslag gemaakt werd (leermoment: hoe meer eiwitten, hoe sneller je ze stijf klopt, puur vanwege het volume). Hoe de plakken cake de oven in gingen (leermoment: mooi egale plakken beslag maken ze met behulp van een mal, zodat je straks van die kaarsrechte taarten krijgt).Bijzonder leuk: de enorme uitscheplades vol verschillende noten, suiker, rozijnen en specerijen. Zo’n keuken wil ik thuis ook nog eens.

Maar het kenmerkende van deze taart moest natuurlijk de vulling worden van chocola en Drambuie. Een ferme sloot Drambuie trouwens, maar dan wel tot de gram exact afgewogen, zoals dat hier met alles gaat. Prachtige donkerbruine ganache is het resultaat, bedwelmend van geur en smaak. En jazeker, we mochten proeven.
Daarna is het alleen nog maar een kwestie van de boel in elkaar zetten.Meneer Kranenborg wilde dat zelf wel even proberen, hoewel hij mij later desgevraagd vertelde dat een patisserie-sessie in De Wereld Draait Door er volgens hem niet in zit. Helaas.
Fraai handwerk, let vooral op de mooie bolling bovenop. En ja, natuurlijk mochten we de afsnijdrestjes opeten.

Na een stukje van het eindresultaat, uiteraard, en nog een handjevol paaseitjes, want die hebben ze ook volop, toog ik een tikje misselijk huiswaarts met een houten kistje en daarin de taart, die ‘Drambuie Carré’ is gedoopt. Hij is bestemd voor 12 personen en kost in de winkel € 42,50 (€ 36,50 zonder kistje). Huize van Wely zit behalve in Noordwijk ook in Amsterdam, Heemstede en Jakarta. En anders is er ook nog de webwinkel.

P.S. Persoonlijk vind ik ‘m wel érg alcoholisch, ik zou hem ook niet direct aan kinderen voorschotelen. Vooral in kleine puntjes serveren en oppassen voor alcoholcontrole onderweg. Overigens heb het recept én een fles meegekregen, dus ik ga eens kijken of ik zelf een eenvoudige, lichtere ambachtelijk-rustieke thuisversie kan fabriceren. Wordt vervolgd…