Als ‘ie kan voor Pasen, kan ‘íe ook voor Kerst, lijkt mij. Wie? Wat? De Viennetta natuurlijk. Sterker nog: juist met Kerst! Bij ons thuis was ‘ie vroeger vaste prik op eerste dan wel tweede kerstdag: eerst gourmetten – lees: lekker met z’n allen pielen in een pannetje – daarna dit “luxe dessert voor elke dag met de onmiskenbare krakende laagjes van chocoladesmaak”. Gniffelt u vooral even met mij mee om dat subtiele “chocoladesmáák”. Niks “elke dag” trouwens, bij ons was deze ijstaart uitsluitend iets voor feesten en partijen. Ach ja vroeger, toen een traktatie nog echt een traktatie was, en tussendoortjes nog niet waren uitgevonden.

En zowaar, hij bestaat nog steeds, deze jaren-tachtig-klassieker van Ola. Nog altijd een wonder van technisch vernuft, met die ultradunne knisperigheid van de chocolaagjes en de fabrieksmatig zwierig opgespoten vorm van het ijs.

Maar daar heb ik iets op gevonden. Bovendien is mijn doe-het-zelfversie een lekkere, luchtige, makkelijke én ijsmachineloze variant waar geen gerehydrateerde magere melk, kokosolie, emulgatoren, stabilisatoren of aroma aan te pas komen, maar echte chocola, echte room en echte vanille. Hij stond afgelopen voorjaar met Pasen al in Trouw, maar zoals gezegd: hij kan ook prima komend weekend. Of eigenlijk altijd als er wat te vieren valt. Het leven, bijvoorbeeld?

Hier vind je mijn recept voor zelfgemaakte Viennetta.