Is het leven met een nieuwe ijsmachine-om-uit-te-testen alleen maar hosanna en gloria? Welnee. Zo werd mijn karamelijs namelijk een drama.

Het bij de Magimix ijsmachine bijgeleverde kookboek bevatte een recept voor karamelijs. Zoute-karamelijs, dacht ik meteen, jaaa! Er waren volgens het recept twee pakjes gecondenseerde melk nodig à 410 ml. Oei, ik ken het spul alleen in blikjes, maar wel ongeveer van hetzelfde gewicht, dus dat moest goed komen. De dikke, lichtgele melk moest worden verwarmd met maïzena om de boel in te dikken. Waarom, geen idee. Dat hoeft toch niet bij ijs? Het spul gaat er toch juist vloeibaar in om er op miraculeuze wijze in ijsvorm weer uit te komen? Nadeel: de pan brandt razendsnel aan, dus zwarte klonten in de melk die er weer uitgevist moesten worden.

Vervolgens moest er van 120 gram suiker karamel gemaakt worden. Dat leek me wel erg veel, die gecondenseerde melk is toch ook al mierzoet? Of is die in Franse pakjes van 410 ml soms ongezoet? Enfin, ik hield het bij 60 gram suiker. Gesmolten in een pan tot karamel, dat ging gelukkig goed. Daarna moest de warme melk erbij, en dan zonder roeren een minuut laten smelten. Dan een ferm klontje zoute boter erbij, nu mocht je wel roeren. Het resultaat: een raar beige mengsel met één grote klont knetterharde karamel. Bij langer verwarmen brandde ook deze pan aan, hoe laag het vuur ook stond en hoe braaf ik roerde. Wat een prutsrecept! Kookboekenschrijven is een vak, zo blijkt maar weer…

Karamelklont overgeschept in een grote hoge kom met de voorzichtig afgegoten vloeibare rest erbij (zonder de aanbrandsels), en toen maar met hoop van zegen de staafmixer erop gezet. Gelukkig heb ik een taaie oude rakker die de bonk aan kon. Resultaat: een mooie karamelkleurig geheel, twee aangekoekte pannen en een integraal kleverige keuken.

Volgens instructies 2 uur in de koelkast. Daarna bleek het taai als kauwgom van het allerergste soort. De ijsmachine piekerde er niet over en blokkeerde subiet.

 

Dat moet toch makkelijker kunnen?
Poging twee. Zo makkelijk laat ik mij niet kennen.
Van 1 blikje gecondenseerd maakte ik karamel volgens de dulce-de-lechemethode. Dat mengde ik vervolgens met een gewoon blikje. Resultaat: beige, dikkige vloeistof. Na 2 uur in de koelkast was het nog steeds beige, maar dan gummi-achtig. Na 20 minuten in de ijsmachine gaf hij het op. Het bleef gummi-achtig, in de verste verte niet bevroren.
Grmpf.
Toen nog in een losse bak in de vriezer gezet. Ook daar gebeurde he-le-maal niks. Het werd alleen maar taaier, geen ijs.

Het wachten is nu op poging drie. Maar daar hik ik nog even tegenaan. Wordt vervolgd!
NASCHRIFT: ja hoor, het is intussen gelukt! Zie hier mijn recept van karamelijs met gekarameliseerde hazelnoten.

 

Zie ook:
• Zelf ijs maken
• Magimix ijsmachinetest
• Aardbeiensorbetijs
• Chocoladeijs
• Kiwi-ijs met kokos