Altijd lastig, perziken die onrijper zijn dan je zou willen. Maar de remedie is even simpel als verrukkelijk: de oven in, bijvoorbeeld met boter, honing en lavendel.

Het is een universeel gegeven dat het vroeger op vakantie áltijd mooi weer was. Al herinner ik me een verblijf in de Dordogne, zeker twintig jaar geleden, waar het van de twee weken dertien dagen regende. Kon ons het bommen, het vakantiehuis ging vergezeld van een perzikenboomgaard en onbeperkt de hele dag perziken eten was inbegrepen bij de huurprijs. En wát voor perziken! Kogelronde blozende gevaartes, groter dan ik ze ooit in een fruitkraam gezien heb maar vooral ontelbare malen sappiger. U weet wel, dat bij elke hap het kleverige perzikvocht gelukzalig van je kin druppelt. Dan komt het ultieme geluk toch ineens akelig dichtbij. Sindsdien is het behelpen, op perzikgebied.

Vergeten
Nu was ik die hele episode eerlijk gezegd vergeten, tot ik in het kader van mijn nieuwe Franse kookboek mijn privé-archief indook en zo ook het fotomapje tegenkwam van die legendarische boomgaard. De foto’s vielen zwaar tegen, te vaag, te onscherp, maar de herinneringen kwamen glashelder weer naar boven. Omdat ik toch even niks te doen had toen het manuscript en alle foto’s waren ingeleverd bij de vormgeefster, deed ik een rondje Frankrijk, langs verschillende vrienden met (vakantie)huizen. Halverwege appte de vormgeefster dat een sfeervolle perzikfoto toch wel leuk zou zijn voor in het boek, dus ik toog naar het plaatselijke mini-supermarktje en scoorde een tas vol perziken, zowel witte als gele.

Knetterhard
Allemaal knetterhard, dat wel. Op het vrolijke kiekje zag je dat er niet aan af, mijn vormgeefster was er blij mee. (Kijk, dit is ‘m geworden:).

(En dit is trouwens de cover van mijn aanstaande nieuwe kookboek geworden, maar daarover binnenkort meer….!!)

Terug naar de perziken. Knetterhard, dus opeten was een ander verhaal. Wat doet een mens met perziken die niet meewerken? Die schuif je in de oven. Ik gooide honing in de strijd (voor het karamelliseren), plus boter (vive la France) en voor een smaakaccent wat lavendelbloemetjes uit de tuin. Een ideaal toetje om thuis het snel slinkende vakantiegevoel nog even vast te houden.

Zelf maken?
RECEPT Perziken uit de oven met lavendel

Nodig voor 4 personen:
4 (niet al te rijpe) perziken
2 volle eetl boter
2 volle eetl honing
3 (gedroogde) takjes lavendel
Erbij: crème fraîche (of fromage blanc, of vanille-ijs)

Oven voorverwarmen op 180 °C. Snij de perziken in kwarten, verwijder de pitten. De schil mag blijven zitten. Doe boter en honing in een pan. Ris de lavendelbloemetjes erboven los. Verwarm al roerend tot een vloeibaar geheel. Wentel van het vuur af de perzikkwarten er doorheen. Verdeel over 4 ovenschaaltjes (of één grote). Zet ± 20-30 minuten in de oven tot de perzik mooi zacht en gekaramelliseerd is. De tijd kan variëren, afhankelijk van de perzikhardheid en de oven, maar het luistert niet heel nauw: te lang in de oven kan niet. Beslist warm serveren, met losgeroerde koude crème fraîche. Ik zet de schaaltjes liefst aan het begin van de maaltijd in de oven, en schakel na 20 minuten de oven uit, zo garen ze nog een beetje door en blijven ze net warm genoeg.

TIP:
In Frankrijk aten we dit met een ferme schep fromage blanc van het mevrouwtje op de markt, waar het hele dorp elke week voor in de rij staat, maar met crème fraîche werkt het ook goed. Neem vooral uit Frankrijk eens zo’n pot met echt lekkere dikke crème fraîche mee, uit Isigny, die is zoveel voller van smaak dan de gewone van bij ons. Al doet een bolletje vanille-ijs het ook prima.

Dit recept verscheen eerder in Trouw. ©: Koken met Karin.

P.S. Smaakt dit recept naar meer? Probeer ook eens een kookboek van Koken met Karin, vol nieuwe recepten die allemaal niet op deze website staan.