Eb en vloed, dat gaat nooit vervelen. In Normandië zeker niet, daar is het verschil dan ook echt enorm. Soms een nadeel, als je eerst lekker uitgebreid bent gaan lunchen en daarna wilt gaan zwemmen, tot je ontdekt dat de zee zich zo ver heeft terug getrokken dat er alleen nog een oeverloze keienvlakte is overgebleven. In ‘ons’ deel van Normandië zijn namelijk geen zandstranden, maar galets, stenen. 
Dat ligt ronduit onhandig op een handdoek en je kunt beslist het water niet in zonder waterschoentjes, maar hee, wél prachtig uitzicht op de witte krijtrotsen. 
Toen het een keer eb op z’n allerebst bleek op onze vaste zwemstek, ontdekten we dat er één strandje verderop een compleet rotsplateau tevoorschijn was gekomen, in plaats van de gebruikelijke keien. Een paradijs voor de pèche à pied, niet vissen met een hengel of een net, maar te voet. Geen specifiek tijdverdrijf voor kinderen, zoals je wellicht zou denken, het waren juist volop gelaarsde volwassenen die met een emmer in de hand serieus rondscharrelden op zoek naar oesters, krabben en kreeften maar toch vooral mosselen.
Je mag vijf kilo per persoon rapen, volgens een behulpzaam bord bij de strandopgang. Binnen no time (da’s Frans voor rapide) was ook ons eigen emmertje gevuld. 
Flinke plens zeewater erbij en voorzichtig klotsend naar huis. Wel bleek het wat meer schoonmaakwerk dan we gewend waren: diverse keren goed spoelen plus een hoop baarden en pokken verwijderen, maar het koken is en blijft een fluitje van een cent. Mosselen zijn immers het ultieme fastfood. En o wat waren ze onvergetelijk heerlijk. En dat terwijl ik niks bijzonders in huis had, alleen een flinke handvol fijngehakte kruiden uit eigen tuin, een mix van bladselderij, maggikruid en citroentijm. En een scheutje wijn, want dat heb ik gelukkig altijd wel paraat.
Tegenwoordig kijken we eerst op het online getijdenschema als we naar de kust gaan. Voor zwemmen is het intussen te koud, maar mosselen rapen kan altijd. Niks leukers dan je op de terugweg naar huis alvast te verkneukelen over de aanstaande gratis maaltijd uit zee. 
RECEPT Mosselen met tuinkruiden
Nodig voor 2 personen:
1 à 2 kilo mosselen in de schelp
100 ml witte wijn
1 grote ui
1 knoflookteen
1 handvol mix van verse tuinkruiden (bijv. peterselie, bladselderij, maggikruid, (citroen)tijm, bieslook, dille, koriander)
wat olijfolie
Erbij: (stok)brood
Mosselen betekent supersnel aan tafel, zeker als u ze gewoon koopt in de winkel. Die zijn doorgaans namelijk al schoongemaakt en panklaar. Over de hoeveelheid mosselen per persoon zijn de meningen op z’n zachtst gezegd verdeeld. Het hangt af van uw persoonlijke voorkeur, uw eetlust en of er nog voorgerechten of toetjes geserveerd gaan worden.
Vul de gootsteen met koud water en parkeer de mosselen erin. Snipper de ui en knoflook Verhit een scheut olijfolie in een grote pan. Dat kan een mosselpan zijn, maar een flinke hapjespan voldoet ook prima. Fruit de boel daarin zachtjes een minuut of 5 glazig. Check intussen de mosselen op kapotte exemplaren (gooi weg) of baarden (die harige slierten mogen eraf). Hak de tuinkruiden fijn. Doe eerst de wijn in de pan, laat even uitbruisen, dan mogen de tuinkruiden en de mosselen erbij. Laat onder een deksel op hoog vuur een minuut of 6-8 pruttelen tot de mosselen allemaal open staan. Schep ze vooral halverwege een keertje om of schud de pan even stevig, terwijl u het deksel goed vasthoudt met twee ovenwanten. Serveer met lekker brood. Of frieten natuurlijk. Of gebakken (oven)aardappeltjes.
TIP:
Mosselvocht uit de pan nooit weggooien! Met een scheutje room en wat overgebleven mosselen morgen serveren als soepje.
Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).
Bewaar dit recept als pin op Pinterest:
Nieuw Vega boek
Intussen de vierde druk alweer, van mijn nieuwe vegetarische kookboek Vega zónder pakjes & zakjes. Te koop bij alle boekhandels, bij bol.com en zelfs bij de Albert Heijn. Maar een gesigneerd exemplaar bestellen via mijzelf kan natuurlijk ook.
