Vaak staat bij recepten – ik maak me er zelf ook schuldig aan – ‘Serveer met een frisse salade’. Maar wat is dat? Een berg groene blaadjes met een klodder slasaus uit een flesje? Nee natuurlijk, het leuke van salades is nu juist dat je er alle kanten mee op kunt. Want eigenlijk kun je alles wat je – koud of warm – door elkaar husselt met wat dressing en serveert op een mooie grote schaal wel een salade noemen. Aan de andere kant moet je ook oppassen dat je niet zomaar lukraak van alles en nog wat bij elkaar kiepert, dan wordt het al snel een allegaartje. Less is more, zeker op saladegebied.

Mijn allersimpelste lievelingssalade-zonder-sla is courgettecarpaccio. Jaja, lach er maar om, van culipuristen mag je dat niet zo noemen, ik weet het, maar ‘salade van plakjes courgette’ klinkt zo suf. Al is dat wel waar het op neerkomt. Dunne plakjes rauwe courgette die je om het hele rauwe eraf te halen even laat staan met vers citroensap (nooit uit zo’n chemisch smakend flesje, bah!) en de lekkerste olijfolie die er in huis te vinden is. Beetje parmezaan erover schaven en klaar is Kees. Iedereen is er dol op. Niks meer aan doen dus.

Tot ik ineens een potje ingemaakte zeekraal tegenkwam in de voorraadkast. Een souvenir uit Le Crotoy, een snoezig Frans vissersdorpje aan de baai van de Somme. Daar struikel je over de salicorne, zoals zeekraal heet in het Frans. Maar dan wel altijd in potjes met azijn, gek genoeg nooit vers. Die azijn zorgt voor lange houdbaarheid, maar ook voor een tikje mottig bruingroene kleur. Maar kijk, ik drapeerde de sliertjes over mijn courgettecarpaccio en ineens waren de oh’s en ah’s niet van de lucht.

Nu heeft niemand in Nederland natuurlijk zo’n potje in huis, dus ik probeerde het speciaal nog een keer met verse zeekraal van mijn Amsterdamse visboer. Die ik voor de smaak wel even parkeerde in de azijn – de zeekraal, niet de visboer. Heel kort, voor de groente kleur. Mooi én lekker over de salade.

RECEPT Courgettecarpaccio met zeekraal

Nodig voor 4 personen:
2 niet al te grote courgettes (liefst 1 groene en 1 gele)
1 citroen
stukje Parmezaanse kaas
extra vergine olijfolie
zout & peper uit de molen.

Snel ingemaakte zeekraal:
50 g zeekraal
100 ml wittewijnazijn
100 ml water
1 theel roze peperbessen
snufje suiker

Snij de courgettes in flinterdunne plakjes – met een groot (koks)mes en anders met de kaasschaaf. Doe in een kom, samen met zout en peper. Giet er een ferme scheut van uw allerlekkerste olijfolie over en knijp de citroen erboven uit. Hussel en laat een half uurtje staan.
Zeekraal: Doe intussen de zeekraal in een vergiet en schenk er kokend water over. Spoel af met ijswater en laat goed uitlekken. Hussel alle overige ingrediënten erdoor in een kommetje en zet een kwartier in de koelkast.
Serveren: Verdeel de courgette (mét vocht) over een grote platte schaal of 4 borden. Strooi de uitgelekte zeekraal erover en schaaf er wat parmezaan boven. Begiet met nog wat olijfolie.

TIPS:
• Verse zeekraal vind je (raar maar waar) vaak bij de visboer, maar de betere groenteboer heeft het vaak ook. In de supermarkt zie je het zelden.
• De op deze manier snel ingemaakte zeekraal is een weekje houdbaar in de koelkast, maar verliest dan wel z’n mooi groene kleur.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

 

NIEUW BAKBOEK
Nog heel even geduld, dan is het 16 september, en dan ligt mijn nieuwe bakboek De Zoete Oven overal in de winkel. Wil je ‘m als eerste in huis hebben? Reserveer dan hier bij mij een gesigneerd exemplaar, dan ligt het boek op 16 september bij je in de bus.