De branchevereniging voor de horeca is vast niet blij met deze film, want Boiling Point is regelrechte antireclame voor een baan in een restaurant. Doe Het Niet! roept deze film. Ga wat leuks doen met je leven!
Van de gestresste, net gescheiden chef tot de hulpkok die geen oesters kan openmaken, van de ober die liever bijklust als dj tot de afwasser die steevast uren te laat komt, werkelijk iedereen die werkt in het Londense restaurant van chef Andy Jones heeft zo zijn of haar problemen, en daar heeft het complete team last van.

Briljante vondst van de filmmaker is dat je als kijker in één onafgebroken lange take, dus zonder dat er geknipt is in scènes, een drukke avond meemaakt in het restaurant. De gejaagdheid, de fouten, de ruzies, het gevloek, de verwijten en de sorry’s erachteraan, je zit er als kijker middenin, zonder pauze. De camera loopt alsmaar door, en volgt steeds de ene, dan weer de andere medewerker. Behalve wanneer er iemand even moet uithuilen op de wc, dan blijft de camera discreet een paar minuten buiten de deur, en zie je alleen het ‘bezet’ knopje.
Maar verder is de hele avond één grote sneltreinvaart van complicaties. Natuurlijk komt er lekker eten voorbij, maar het gaat toch vooral over de onverwachte hygiënecontroleur, de dame met notenallergie waar het ondanks alle alertheid natúúrlijk toch fout mee loopt, plus een keur aan oervervelende klanten, waaronder een beroemde tv-chef die nog een financieel appeltje heeft te schillen met chef Andy, en die ook nog eens een gevreesde restaurantrecensente heeft meegenomen als tafeldame.

Maar het is vooral de chefkok zelf die voor onrust zorgt. Hij is net gescheiden, is gisteren verhuisd naar een nieuwe flat, maar sliep al tijden ergens achterin het restaurant. De hele avond belt hij met zijn ex en zijn zoontje, waar hij een belangrijke zwemwedstrijd van gemist heeft. Zelf zwemt hij ook, of moeten we het spartelen noemen? Hij is duidelijk al een tijdje niet in topvorm, lurkt alsmaar aan een bidon waar vast geen water in zit… Zijn hele team, maar met name zijn souschef moeten keer op keer om zijn fouten heen werken. Dat kan natuurlijk niet goed gaan. Naarmate het kookpunt nadert, hou je als kijker je hart vast.

Wat een film! Je zit echt op het puntje van je stoel. Razendknap gemaakt, juist door de unieke vorm. Hijgend sta je weer buiten.
En de eerstvolgende keer dat je uit eten gaat, kijk je waarschijnlijk echt met andere ogen om je heen naar de mensen die werken in de horeca.

Trailer: