Mijn kookboek is ingeleverd! Ik ben klaar! Ik schreef al hier en hier over de vorderingen. Een deadline blijft heel lang gloren in de verleidelijke verte, maar ineens blijkt-ie razendsnel dichtbij te zijn gekomen. Ken je dat? Maar ik heb ‘m gehaald. Eerst heb ik het manuscript met de recepten ingestuurd, en nu zijn ook de illustraties af. 291 stuks zijn het er geworden, 61 A-4tjes vol. Holy moly wat een klus. En wat heerlijk om te doen. Vooral de laatste paar dagen met dit fijne nazomerweer was het goed toeven op het balkon met mijn pennen en stapels papier.
Het zou natuurlijk handig zijn als ik mijn illustraties digitaal zou tekenen – een béétje illustrator zweert bij een Wacom – maar ik ben nog van het ouderwetse handwerk. Wat ook weer z’n voordelen heeft – zie de balkonopmerking van hierboven. Maar ook één groot nadeel: alle illustraties moeten ingescand worden. Voor mijn website voldoet mijn eigen trouwe scannertje prima, maar voor drukwerk heb je een hogere kwaliteit nodig.
Gelukkig heeft de vormgever een goede scanner. Ik ben zelfs nog even een middagje gaan helpen met inscannen, want dat is nogal een karwei. Beetje saai ook. Het duurt heel lang en tussendoor moet je af en toe op wat toetsen drukken. Daarentegen ideaal om een nieuw (andermans dus) kookboek bij te lezen. Twee zelfs, in dit geval. Zo zie je maar weer: overal valt wel iets van te maken 😉
Ik heb ook net een dag lang met de vormgever mee zitten ‘fröbelen’ om tekst, illustraties, tips en strips op de juiste plek in het boek te manoeuvreren. Dat was nog een heel gepuzzel. De pagina’s met recepten moeten af en toe onderbroken worden voor de broodnuchtige luchtigheid. Maar wat moet precies waar? Wat is de meest logische volgorde? Ook binnen de pagina’s zelf is het af en toe schuiven geblazen. Want de tekst dient bij voorkeur zwierig om de plaatjes heen te lopen, maar zodra je een plaatje een minimeter verplaatst, verschuift de hele tekst. En willen we die kop misschien toch maar in het rood? Alles kan. Gelukkig is vormgever Joost Hölscher erg geduldig. En wellicht hielp het ook dat ik zelfgebakken cakejes had meegenomen (Kokoscakejes met chocola: het recept staat op – vooralsnog – pagina 118), daarmee kwamen we de dag wel door. In ieder geval was het een fascinerend proces om van dichtbij mee te maken. In mijn volgende leven word ik vormgever!
En nu is het dan af. Althans, het boek is klaar om naar de drukker te gaan. De tekst staat erin, net als de plaatjes, de laatste typefouten zijn eruit gehaald, hier en daar is er nog een extra tekening toegevoegd, of een kek rood lijntje danwel kader. Terwijl je dit leest wordt de niet van echt te onderscheiden dummy door mijn uitgever Gonnie en haar rechterhand Anaïsa gepresenteerd aan een zaal vol vertegenwoordigers, ‘commerciële lui’ en de distributeur. De dames zijn op eigen verzoek gekleed in een Kokenmetkarin-schort, om het geheel nog wat extra overtuigingskracht mee te geven. Zeg nu zelf, waar vind je dit soort toewijding tegenwoordig nog bij uitgevers? Driewerf hulde! En nu maar hopen dat ze de zaal afbreken, zodat de drukpersen volop kunnen gaan ratelen.
Maar we zijn er nog niet. Lees hier het 4e en laatste deel.
