Wie veel kookt, moet ook veel boodschappen doen. Gelukkig is de supermarkt een bron van vermaak. Gisteren stond ik in de rij bij de kassa achter een mevrouw die keurignetjes 25 zakjes Knorr mix voor spaghetti formaggio en 15 zakjes Knorr kaassaus sorteerde op de loopband. ‘U heeft er zin in’, probeerde ik nonchalant edoch vriendelijk contact te leggen. De klant, gehuld in degelijk windjack en voorzien van een fraai auberginekleurig kapsel, negeerde mij vakkundig en ging door met haar sorteerwerk. Nieuwsgierig keek ik eens zo onopvallend mogelijk over haar schouder op de verpakking.

73 eurocent
De spaghettimix is ‘met kaassaus en ham’, maar je moet nog wel zelf o.a. 250 gram hamblokjes toevoegen. Fascinerend. Wat bezielt iemand om voor een weeshuis zakjes à 73 eurocent in te slaan die bestaan uit (ik citeer): gemodificeerd zetmeel, magere melkpoeder, 16% kaas, tarwebloem, zout, plantaardig vet, smaakversterker (E621, E627, E631), aroma, boter, 2,1% wortel, maltodextrine, melkweipoeder, plantaardige olie, melksuiker, smeltzout (E339, E331), melkeiwitten, spinazie, 0,5% ui, voedingszuur (E331, E270) en uienextract? En overigens geen ham, maar dat zal u niet verbazen.

Aanbieding
Terwijl de caissière de pakjes natelde en langs de scanner haalde, probeerde ik het nog eens. ‘Zijn ze in de aanbieding of krijgt u veel eters vanavond?’  Ik lachte er allerliefst bij, maar werd wederom volledig genegeerd. Tja, waar bemoei ik me ook mee, inderdaad. Maar ik blijf nu toch maar mooi vol intrigerende vragen zitten. Waren die 15 zakjes gewone kaassaus nou voor de variatie, of waren de formaggiozakjes op? Ook zoiets. Ik zal het nooit weten. Oja, ze had ook nog twee grote pakken waspoeder. Zeker om de spaghettisausvlekken weer uit het tafelkleed te wassen?

Hier vind je mijn onvolprezen recept voor spaghetti carbonara. Helemaal zelfgemaakt, daar kunnen geen 40 pakjes tegenop.