Waar las ik nou toch dat het morgen (20 maart) de dag van de macaron is? Ik kan het nergens meer terugvinden. Het leek me zo’n heuglijk feit. Hoe meer macarons in het leven, hoe beter. En meteen een mooi moment om de macaron weer eens flink te promoten in de lage landen, waar wij traditioneel meer ingesteld zijn op tompoucen en moorkoppen en sinds kort kennelijk lepelgebak. Dus eet allen morgen macarons! Ik ben overigens nog altijd op zoek naar het ideale macaronrecept. Lees: makkelijk, niet al te veel gedoe, maar wel gegarandeerd bros én smeuïg tegelijk. En zo knalpastellerig mogelijk van kleur. Ik geef het je te doen.
Dag van de wortelcake
In de tussentijd heb ik vandaag een recept voor je van wortelcake. Die lukt namelijk geheid altijd. Fluitje van een cent. Weet je wat? Hiermee verklaar ik vandaag officieel tot dag van de wortelcake. Hij past ook wel bij het seizoen: lonkend naar de lente, maar met die rozijnen, walnoten en kaneel nog wel met één been in de winter. Smeuïg als de miezerregens die vandaag over ons land trekken. Daarentegen is hij wel weer heel voorjaarsachtig licht en fraai lichtbruin van dat het eerste prille lentezonnetje.
Prettig zompig
Hij moet vrij lang in de oven (anderhalf uur) om goed gaar te worden, maar behoudt wel een prettige mate van zompigheid. Dat is te danken aan de wortel, die overigens niet meer als zodanig herkenbaar is, zeker als je een fijne rasp gebruikt. Ik beveel hierbij van harte de keukenmachine aan, dan kun je eerst raspen en dan mixen. Dan is het helemaal een eitje. Gebuild tarwemeel koop je bij de natuurwinkel, maar met gewone bloem werkt het ook prima.
