Lelijk maar lekker. Dat is letterlijk de betekenis van ‘brutti ma buoni’, Italiaanse bonkige koekjes. Zijn ze lelijk? Welnee. Nu ja, wellicht vergeleken met een sierlijke sprits of delicate amandelkrul. Ze ogen een tikje rustiek-huiselijk, maar wat is daar mis mee? Mooi van lelijkheid, klinkt dat niet al een tikje vriendelijker?

Uit een pakje: Sapori Brutti ma buoni alla nocciola
Tarwemeel, hazelnoten 26,8%, suiker, plantaardige palmolie, knapperige granen (maismeel, tarwemeel, rijstmeel, suiker, extract van mout van gerst, zout), eieren, rijsmiddelen: ammoniumwaterstofcarbonaat, natriumbicarbonaat, zout.

Ik ken ze oorspronkelijk niet uit een zakje, maar uit Italië. Mijn beste vriend is een Romein, bij wie ik al vaak een weekje ben gaan logeren. Omdat hij als journalist op de gekste tijden moest werken, wandelde ik in mijn uppie hele dagen door hartje Rome, steevast op zoek naar ijswinkel Giolitti die ik altijd weer kwijt was in de wirwar van straatjes.

Gelukkig dook hij altijd weer op. De kunst is om er zo routineus mogelijk naar binnen te slenteren, met contant geld paraat voor de caissière bij de ingang die verveeld alle Japanse toeristen met hun creditcard wegwuift. Pas voorzien van een kassabon mag je verderop in de zaak een ijsje uitkiezen. Vooral het watermeloenijs (cocómero) heeft mijn hart gestolen, vanwege de zwarte pitjes van chocola. Maar goed, op zoek dus naar die ijswinkel belande ik een keer per ongeluk in een waar koekjesparadijs, de winkel Antico Forno La Stelletta Scrofa. Hij zit er nog steeds, weet ik dankzij internet, op de gelijknamige Via della Scrofa 32. Die dag kwam het niet meer van een ijsje, want na zo’n beetje het hele koekjesassortiment geproefd te hebben, liep ik uiteindelijk naar buiten met een zak vol flink bonkige maar heerlijke ‘brutti ma buoni’. Ze zijn met hazelnoten, met amandelen of met allebei. Viavia wist ik een recept te bemachtigen uit een Italiaans kookboek, maar ik kon het natuurlijk niet laten om dat enigszins aan te passen, lees: minder suiker, meer smaakmakers en welja, ook nog pistachenoten erbij. Maar lelijk en lekker zijn ze gelukkig nog steeds.

Recept Brutti ma buoni
Nodig voor ± 25 stuks:
100 g blanke hazelnoten
75 g blanke amandelen
25 g gepelde pistachenootjes
2 grote eiwitten
100 g suiker
1 kleine theel kaneel
1 kleine theel gemberpoeder
1 sinaasappel (alleen rasp)

Verdeel de drie soorten noten over een met bakpapier beklede bakplaat en schuif in het midden van de oven. Zet aan op 200 °C en hou ze in de gaten. De bedoeling is dat ze goudbruin kleuren, dat gaat bij hazelnoten gek genoeg sneller dan bij amandelen of pistachenoten, maar reken op een minuut of 10. Laat ze helemaal afkoelen en hak dan in kleine stukjes. Dat gaat het beste in een keukenapparaat, dan krijgt u zowel gruis als stukjes. Zet de oven vervolgens op 140 °C. Klop de eiwitten in een brandschone kom met de mixer stijf. Voeg dan geleidelijk de suiker toe en klop door tot glimmende, stijve pieken. Doe de noten, kaneel en gember erbij. Rasp de schil van de sinaasappel erboven fijn. Spatel alles door elkaar. Doe in een flinke steelpan en verwarm onder continu omscheppen met een spatel op rustig vuur 5 minuten tot het mengsel kleverig en lichtbruin is. Schep met 2 lepels (of een kleine ijstang) kleine bergjes op een met bakpapier beklede bakplaat . U kunt natuurlijk gewoon hetzelfde bakpapier gebruiken als daarnet, maar dan omgedraaid. Bak in ± 30 minuten in de oven lichtgekleurd en knapperig van buiten maar van binnen nog wat smeuïg.

TIP:
Bij dit koekjesrecept is het belangrijk dat de oven op 140 graden staan. Bij een hogere temperatuur krijg je prachtig bruine maar knetterharde bonken (jazeker, dat heb ik aan den lijve ondervonden…) Maar elke oven is anders, en lang niet elke oven is van binnen precies de temperatuur die hij van buiten beweert te zijn. Hang/leg daarom altijd een oventhermometer in je oven, dan weet je écht hoe warm hij is. En dan kun je onbestemde adviezen als “bij heteluchtovens moet je de temperatuur altijd met 5-10-15-20 graden (al naar gelang de auteur) verlagen” vergeten, want daar heb je toch niks aan.

Dit recept verscheen eerder in Trouw. Copyright: Koken met Karin.

P.S. De smaak te pakken gekregen van het koken zonder pakjes? Dan zijn er mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek. Plus natuurlijk de kersverse nieuwe aanwinst: Slim zónder pakjes & zakjes.