Kapitein Iglo staat ineens op de stoep. Zonder baard, maar wel met een grote doos. Met kip erin. Vis bedoelt u? Nee, geen vis, kip. Kiptein Iglo. Of ik de nieuwe producten wil uitproberen. Ja hoor. Ik krijg een bevroren Iglo Crispy Chicken Original en Iglo Crispy Chicken Parmezaanse kaas & Italiaanse kruiden in de handen gestopt.

Verpakkingen zijn een bron van informatie. Maar roepen vaak ook vragen op. Zo staat er op de voorkant ‘Met 100% gemarineerde kippenborst’ maar op de achterkant bij de ingrediënten ‘50% kippenborst’. Ligt het nou aan mij, of ben ik de enige die zich afvraagt waar die andere helft van de kip dan gebleven is? Positief punt: zonder kleur- en kunstmatige smaakstoffen. Allemaal herkenbaar eetbare dingen op de ingrediëntenlijst, behalve dan dextrose, waarvan de gemiddelde mens geen idee heeft wat het is.

En hoe zit het met de calorieën? 259 staat groot voorop. Zou nou iemand in de fabriek net zo lang hebben zitten sleutelen zodat het precies onder de 260 kwam? Net zoals shampoo voor 2,59 euro veel beter klinkt dan voor 2,60 euro? O nee, de andere doos vermeldt 251 calorieën, dus die hypothese gaat niet op.

Open, die dozen. Eerste indruk: wat een keurige dunne kipfileetjes. Hoe hebben ze die weten plat te meppen mét behoud van dat ovalen kipfiletformaat? En ook nog allemaal perfect hetzelfde? De Original heeft een tikje oranje paneerlaag, net als bij de vissticks. De Italiaanse paneerlaag is wat geler, met groene stipjes. Dat zal die 0,3% basilicum, oregano, peterselie en salie wel zijn.

Volgens de verpakking moeten ze 20 minuten in de heteluchtoven op 200°C. Maar na 20 minuten zijn ze nog erg bleek en de korst oogt eigenlijk nog hetzelfde als toen ‘ie erin ging. Nog maar 5 minuten dan. Dan ogen ze eigenlijk nog steeds hetzelfde als in ongare, bevroren toestand (zie foto hierboven), maar ja, gortdroge kip willen we natuurlijk ook niet riskeren.

Eerst een hap van de Original. Ik proef vooral veel korst. En die is veel knapperiger dan hij er uitziet, dus dat valt mee. De structuur van de kip zelf is zo zacht dat ik me afvraag of dit nu echt een stuk filet is, of geperste fliebertjes kipseparatorvlees? Tja, dat krijg je ervan als je te vaak naar de Keuringsdienst van Waarde kijkt… Wel mist het geheel wat kruiden, het smaakt een beetje, tja, niksig. De Italiaanse chicken heeft onmiskenbaar iets kazigs, vooral qua geur, die doet denken aan goedkope kaaszoutjes. Volgens de verpakking zit er zowel Parmezaanse kaas, kaaspoeder als ‘Italiaanse harde kaas’ in. Hmm, misschien vind ik bij nader inzien de Original toch prettiger.

Hamvraag blijft: is het nu echt lekker? Tja. Het is best te doen, en ik kan me voorstellen dat het handig is om op voorraad te hebben voor als je eens een avond alleen thuis bent. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon zelf een kipfileetje platslaan en voorzien van een kruimelkorstje met je eigen kruidenmix. Dan zijn ze weliswaar niet zo perfect van vorm, maar wel zo lekker. Maar ja, dat geldt voor vissticks precies hetzelfde, en wie maakt die nou nog zelf (behalve ik)…?

Naschrift: inmiddels heb ik een recept voor crispy chicken.