Ottolenghi mag dan intussen een heel bataljon aan medewerkers hebben dat zijn recepten helpt ontwikkelen, ik heb natuurlijk meneer Koken met Karin tot mijn beschikking. Dus ik zette hem aan het werk met het gisteren besproken kookboek Plenty More en hij koos dit vegetarische recept voor Tomatensalade met geroosterde citroen. Een mooie combi van zoete, rijpe tomaten en licht bittere, geroosterde citroen. Al ging dat nog bijna fout, want toen hij de citroen volgens instructies 20 minuten op 175 °C in de oven legde, zagen ze er na 17 minuten zo uit:
Dus bij poging twee heeft hij daar maar 140 °C van gemaakt. En hij maakte de salade aanvankelijk zonder de voorgeschreven granaatappelmelasse, want niet in huis, tot ik vlak voor het aan tafel gaan ineens een flesje van deze dikke stroop van ingekookte granaatappelsap uit een doos culipost wist te vissen die ik kreeg opgestuurd van Oil & Vinegar. Maar de Turk heeft het ook. En anders neem je balsamicostroop.
Nodig voor 4 personen:
400 g kleine tomaatjes, geel en rood
2 middelgrote citroenen, over de lengte gehalveerd, pitten verwijderd, in 2 mm dikke plakjes (260 g)
½ kleine rode ui, in dunne ringen (50 g)
pitten van 1 kleine granaatappel (120 g)
8 salieblaadjes, fijngesnipperd
10 g platte peterselieblaadjes
15 g muntblaadjes
3 eetl olijfolie
½ theel fijne kristalsuiker
1/3 theel gemalen piment
1 ½ eetl granaatappelmelasse
zout en zwarte peper
Oven voorverwarmen op 140 °C, dus. Breng een kleine pan met water aan de kook en blancheer hierin de schijfjes citroen 2 minuten. Leg de uitgelekte plakjes in een schaal en giet er 1 eetl olie over met ½ theel zout, de suiker en de salie. Meng en verdeel de plakjes over een met bakpapier beklede bakplaat. Rooster 20 min in de oven en laat afkoelen.
Doe de rest van de ingrediënten in een kom met de overgebleven olie, ¼ theel zout en wat zwarte peper. Meng de plakjes citroen erdoor en dien de salade op.
Tip: om hem wat maaltijdsaladiger te maken kan er nog gekookte fregola (parelcouscous) door. Laat ik die nou net in huis hebben! Alleen ben ik vergeten die nog even op de foto te zetten.
Dit recept komt zoals gezegd uit het boek Plenty More van Yotam Ottolenghi, lees hier mijn recensie.
