Paul Polman, bestuursvoorzitter van Unilever wordt om de haverklap op het schild gehesen als held van de duurzaamheid. Binnenkort verschijnt in Trouw weer de Duurzame Top 100, waarin hij vorig jaar op nummer 4 stond. De Universiteit van Groningen gaf hem een eredoctoraat voor zijn “uitzonderlijke drive om ondernemerschap en duurzame ontwikkeling succesvol te combineren” terwijl de Rainforest Alliance hem de Lifetime Achievement Award uitreikte voor zijn “inzet om van Unilever een voorloper op het gebied van duurzaamheid te maken”. Zojuist heeft de Verenigde Naties hem bij allesovertreffende trap uitgeroepen tot ‘Champion of the Earth’. Toe maar. De hoogste milieuprijs van de VN “voor mensen en organisaties die zich inzetten voor duurzame ontwikkeling, klimaatverandering en een waardig leven voor iedereen”. Dit alles omdat Polman beloofd heeft dat alle door Unilever ingekochte ingrediënten in 2020 duurzaam geproduceerd moeten zijn. En dat zijn er veel. Heel veel.

Pakjes met palmolie
Tot zover de krantenberichten. Maar ik krab mij dan toch achter de oren.
Dus omdat de grootste pakjes- en zakjesgigant straks duurzame palmolie in alle Knorr Wereldgerechten stopt, is meneer Polman de redder van de mensheid en de planeet?
Dus dat wij met z’n allen gestaag dikker en ongezonder worden door alle zout, suiker en overige rotzooi die er willens en wetens in pakjes en zakjes worden gestopt (lees Slik je dat? er maar eens op na) wordt dankzij briljant lobbywerk doodleuk weggestreept tegen een vermindering van CO2-uitstoot?

Omzet verdubbelen
Ik begrijp dat oprecht niet. Worden we niet met z’n allen domweg in het ootje genomen? Paul Polman kan in 2013 in NRC Handelsblad heel mooi beweren dat “wij willen zorgen dat de wereld op een gezonde manier leeft”, maar hij zegt er wel meteen achteraan dat “de omzet moet verdubbelen, van 40 naar 80 miljard.” En geen enkele journalist brengt dan te berde dat zulks toch op z’n minst tegenstrijdig is? Kan een dergelijke groei ooit gezond zijn voor zowel bedrijf als consument? En hallo mensen bij de Verenigde Naties? Vind u het zelf niet een beetje gek om het boegbeeld van een voedselgigant die mensen dikker en ongezonder maakt uit te roepen tot kampioen van de aarde?

Goed doel
Ook zoiets. Op dit moment is Unilever grote initiatiefnemer van de actie Doe Maar Lekker Duurzaam in samenwerking met de Postcodeloterij, u weet wel, die van de Goede Doelen. Deelnemers krijgen een gratis cheque om te besteden aan duurzame producten bij Albert Heijn. Welke producten kun je zoal kopen? Deze:

Unox worst (niet echt gerookt maar voorzien van rookaroma), Bertolli pastasaus in een stazak (oogt vers, maar door kundig knutselen minstens een jaar houdbaar), Magnum ijsjes (gesuikerde vetbonken op een stokje) en werkelijk alle mixen van Knorr (cocktails van zout, suiker, maltodextrine, dextrose, zetmeel, gistextract en aroma). Is dat wat wij met z’n allen dienen te verstaan onder ‘duurzaam’?

Marketingtruc
Heus? Is Unilever begaan met ons aller welzijn, voor zowel nu als de komende generaties? Of is ‘duurzaam’ zo langzamerhand aan het verworden tot de zoveelste slinkse marketingtruc, vooral bedoeld om extra omzet te genereren? En heeft Paul Polman gewoon margarine op zijn hoofd?

Naschrift. Ja hoor, ook in 2016 werd dezelfde actie opnieuw gehouden. Maar nu nóg een graadje erger… Lees hier.