Als je een uitnodiging krijgt om in het huis van de Amerikaanse ambassadeur een bonenlunch te komen nuttigen, dan ga je natuurlijk. Hoe vaak krijg je nou zo’n kans? Oh, en ik ben dol op bonen, ook dat nog. Een middagje vol Amazing Bean Facts ter ere van het jaar van de peulvruchten.

Amazing Bean Fact # 1:
De USA produceert gigantisch veel peulvruchten, om precies te zijn 180.000 ton droge bonen, erwten, linzen en kikkererwten per jaar. Da’s heul veul peul.

Amazing Bean Fact # 2:
Daar moeten die Amerikanen natuurlijk vanaf, dat snap ik. Vandaar wellicht deze promobijeenkomst? Nederlanders importeren als ik het goed opgeschreven heb* 5000 ton van die 180.000. Dat kan beter. Gelukkig viel nergens het woord TTIP. Wel waren alle Amerikaanse bonen volgens de presentatiemevrouw ‘non GMO’, dus niet genetisch gemodificeerd. Het zou verheugend zijn als dat inderdaad zo zou wezen, maar ik was zo onder de indruk van de fraaie gordijnen, dat ik het vergat te dubbelchecken.

Amazing Bean Fact # 3:
Er zijn in Amerika twee aparte belangenclubs: de US Club van Bonen enerzijds en de US Club van Erwten, Linzen en Kikkererwten anderzijds. Want daartussen wil het helaas niet zo boteren. Gelukkig hebben ze dan weer wél dezelfde contactpersoon, tegen wie ik de hoop heb uitgesproken dat het International Year of the Pulses tot verbroedering zou leiden.

Amazing Bean Fact # 4:
Amerikanen eten tien keer zoveel bonen als Nederlanders. Tien keer! Wacht even, dus ze snacken allemaal supersize hamburgers en slobberen die weg met pedaalemmers vol cola, maar zijn wél zo verstandig dat ze massaal oergezonde peulvruchten eten? Wie had dat ooit kunnen denken!

Amazing Bean Fact # 5:
Maar hoho, niet zo snel. Volgens cijfers van de Nederlandse gezondheidsraad eet slechts 10% van de Nederlanders ten minste 8 gram bonen per dag. Acht gram! Dat zijn 32 doperwten, op één eetlepel. Ja, zo bekeken zit je al snel het tienvoudige daarboven. Amerikanen eten niet absurd véél bonen, wij eten er absurd wéinig.

Amazing Bean Fact # 6:
Veruit het meest populair in de USA zijn Pinto beans: witte bonen met bruine vlekjes, wij noemen ze kievitsbonen, wat bij ons juist een typisch vergeten boontje is. Niet te verwarren met borlottibonen, want die heten in Amerika cranberry beans. Al die bonen gaan vooral in allerlei Tex-Mexgerechten, nee, niet alleen in het zuiden, in de hele US of A eten ze een hoop chili con carne. Exacte cijfers waren niet paraat. Gewoon, ‘a lot’.

Amazing Bean Fact # 7:
Onze vaderlandse trots mag dan snert zijn, wist je dat in ons land geen enkele spliterwt wordt geteeld? Hoorde ik van een mevrouw van Hak die er ook was. Gek genoeg komen de spliterwten van Hak dan weer niet uit de USA maar uit Canada. Maar wellicht was dat ook juist de reden dat Hak was uitgenodigd?

Verder waren er dus allerlei bonenhapjes, bonenspreads, bonensoepjes, bonenburgertjes, bonensaladetjes en niet te vergeten sublieme bonentoetjes, die laatste van onze eigen Luc Kusters van restaurant Bolenius. Niks supersize, maar juist allemaal ieniemieni, want hé, we zitten wel in een chique ambassadewoning natuurlijk, vol behandschoende obers.

Er stond een vleugel waar helaas niemand op ging pingelen, er lonkte een rijkbekussend bankstel waar niemand op durfde te gaan zitten en de Drooglegging tierde kennelijk nog welig, want er was geen drank te bekennen (of heb ik te veel seizoenen Mad Men gekeken?) maar gelukkig was er sap, niet van bonen, maar van Florida grapefruits. Ook USA tenslotte.

De ambassadeur zelf schitterde door afwezigheid, maar die was dan ook net vorige week terugverhuisd naar de USA, had ik al in de krant gelezen. Iets met ‘meer tijd aan het gezin besteden’. Ook zijn twee voorgangers vertrokken voortijdig. Heimwee? Genoeg van dat zeurderige kikkerlandje? Te weinig NL bonen? Niemand die het fijne ervan weet, maar pas over anderhalf jaar, na benoeming door de nieuwe president, valt er pas weer een nieuwe ambassadeur in Den Haag te verwachten. Ik kan hem of haar het prachtige optrekje van harte aanraden.

 

*) Die cijfers heb ik niet allemaal kunnen noteren. Jarenlang pende ik mij braaf een ongeluk tijdens perspresentaties, om er steevast na afloop achter te komen dat alle powerpoints keurig in de persgoodybag zaten. Dus dat doe ik niet meer. Helaas zaten gisteren in de goodybag geen cijfers maar een Duitse (?) muismat, een leeg (?) doosje ‘California walnuts’ en een ijsmuts. Altijd handig. Plus drie zakjes bonen met Nederlandstalige stickers erop, maar misschien kwamen die stiekem wel gewoon uit Amerika?