Vanavond is het in het hele land weer Nationale Antipakjesavond. Weten we het nog? 4 december, de dag vóór Sinterklaas met zijn pakjes, vieren we collectief dat we met z’n allen ook heus heel goed kunnen koken zonder pakjes. Of zakjes. Want het lijkt soms wel of het in dit land élke avond pakjesavond is, waarbij snode fabrikanten hun rijkbezoute en -besuikerde onzinmixen met graagte opdringen als ‘makkelijk koken’. Quod non, zoals ik intussen al zeker een decennium probeer te laten zien met mijn antipakjeskookboeken.

Want heus, lekker, makkelijk en gezond koken is een eitje. En je hoeft er ook niet speciaal voor naar de winkel, want je hebt doorgaans veel meer in huis rondslingeren dan je denkt. Speciaal voor deze heuglijke feestdag doe ik een stukje kliekjeseducatie-naar-de-mensen-toe. De slimme thuiskok kijkt rond etenstijd namelijk eerst even rond in koelkast, voorraadkast en vriezer en tovert dan in een handomdraai iets smakelijks in elkaar. Dat principe vind je terug op elke pagina van mijn nieuwe kookboek Slim zónder pakjes & zakjes. Maar het leuke van deze manier van koken, is dat je elke dag weer nieuwe dingen ontdekt. Dus vandaag een recept dat niet in het boek staat, al was het maar omdat ik het van de week verzonnen heb.

Stap 1: Wat heb je nog liggen? Wat moet er dringend op (verse groente bijvoorbeeld, of zuivel)? Ik had nog een handje halfverlepte zeekraal en wat kerstomaatjes. Achterin de koelkast bleek nog een kwartvol potje zelfgemaakte rode pesto te staan (het recept staat in Slim, maar het komt neer op gedroogde tomaat, olijven, pijnboompitten en peterselie samen pureren tot smurrie).

Stap 2: Wat kan een mens daar mee? De kliekjeskok denkt in eerste instantie vaak aan soep of pasta. In dit geval leek me soep minder geschikt, maar pasta juist wel. En pasta heeft een mens altijd wel in huis, toch?

Stap 3: Kan er nog wat lekkers bij? Dat is het moment om de voorraadkast in te duiken. Die van mij is afschrikwekkend vol, en de neiging bestaat om de blikjes te vergeten die achterin staan, omdat ze simpelweg uit het zicht raken door nieuwe aanvullingen. Veel toegestuurde #culipost eindigt helaas op die manier. Maar als je jezelf actief ten doel stelt om elke avond iets op te maken, dan is het extra leuk als je – tadaaaaa! – ineens een prachtig blikje sardientjes tegenkomt van Fishtales.

Stap 4: Pasta koken in een pan water met wat zout, dat lijkt me duidelijk. Maar om te zorgen dat de overige ingrediënten er straks niet ijskoud doorheen gaan, liet ik die in een koekenpan alvast een beetje op laag vuur onder een deksel op temperatuur komen. De zeekraal hoefde alleen even de laatste 30 seconden bij de pasta erbij, zodat het rauwe er nét een beetje af gaat.

Stap 5: Pasta (met zeekraal) afgieten en meteen door de pan met overige ingrediënten husselen. Op bordjes en klaar. Nee, géén kaas!

O ja, en wat doe je met tafelgenoten die zeggen dat ze geen pasta blieven omdat ze besloten hebben om nooit meer koolhydraten te eten? Die ga je gewoon keihard uitlachen.

Ik wens jullie allen een smakelijke antipakjesavond 2017!

 

P.S. Voor wie weten hoe dat slim koken (1-2-3 blijven variëren, groente als uitgangspunt en nooit niks weggooien), heb ik nog een overzichtelijk filmpje:

(Het kan nog nét, als Sinterklaascadeautje! hint, hint)
En als je me niet gelooft op mijn blauwe ogen: hier kun je zeven recepten gratis uitproberen uit het boek.