We zitten nog altijd in mijn zomergroenteserie, en wat is er zomerser, en feestelijker dan artisjokken? Die eten we veel te weinig! Dus ik leg het graag nog een keertje uit.

In Frankrijk struikel je over de artisjokken, maar bij de Nederlandse groenteboer moet je zoeken met een lantaarntje. De supermarkten beginnen er al helemaal niet aan. Onbegrijpelijk, want even lekker als prachtig. Mijn koudegrondtheorie is dat Nederlanders gewoon niet goed weten wat ze ermee moeten. En dat snap ik wel. Ook ik heb ze moeten leren eten. Gelukkig kreeg ik ooit les van een Franse studievriendin, die me voordeed hoe je zo’n ding soldaat maakt.

Vinaigrette op het bord en dan een mes onder de rand, zodat de boel mooi naar één kant loopt. Onderaan de artisjok beginnen, steeds een blaadje lostrekken, in de saus dopen en met je voortanden het zachte gedeelte eraf happen. De rest gooi je weg, in een grote afvalschaal midden op tafel. Binnenin worden de blaadjes steeds kleiner, dan pak je er steeds een paar tegelijk. De allerlaatste flubbelblaadjes mogen meteen weg, anders blijf je aan de gang. Daaronder zit het pluizige hooi, dat je eraf plukt of voorzichtig wegsnijdt. Nu blijft de bodem over, het lekkerste deel. In stukjes snijden en gelukzalig door de saus slingeren. Nou, dat klinkt toch helemaal niet zo onoverkomelijk? Maak er gewoon een sociaal gezelschapsspel van, voor je het weet zit iedereen gezellig te peuteren en te dippen. En dat koken, dat is echt doodsimpel.

Voor de saus liet ik me dit keer inspireren door een andere plant, de Helichrysum italicum alias kerrieplant. Prachtig grijze bladeren met zonnig gele bloemtrosjes, zachtjes wuivend in de wind ruikt het soms zomaar ineens wuft naar kerrie. Schier onverwoestbaar, dacht ik altijd, maar mijn Amsterdamse balkonplant heeft de vorige winter helaas niet overleefd, dus van opeten is het nooit gekomen. Gelukkig zit kerrie ook gewoon in een potje.

Wel heb ik in mijn Franse tuin intussen twee Cynara scolymussen geplant, de laatste twee artisjokken die de kweker nog had staan. Ik weet alleen nog niet of ik ze wel ga opeten, want als je ze laat doorgroeien worden het van die prachtige paarse bloemgevallen.
(Naschrift: nou ja, helaas hadden mijn artisjokplanten er deze zomer geen zin in. Er kwamen geen artisjokken aan, en ook geen bloemen. Ik hoop op volgend jaar!)

RECEPT Artisjok met kerrievinaigrette

Nodig voor 4 personen (voorgerecht):
4 grote artisjokken
½ citroen

Kerrievinaigrette:
± 10 eetl olijfolie
2 theel dijonmosterd
1 theel lekker kerriepoeder
2 eetl balsamicoazijn
1 sjalot
kneep citroen
zout & peper uit de molen

Breng een grote pan met water, zout en een ferme kneep citroensap aan de kook. Snij met een scherp mes de steel van de artisjokken er helemaal af. Doe ze in de pan, deksel erop en dan gaarkoken in ± 30-40 minuten, het kan nogal verschillen. Ze zijn gaar als u een blaadje makkelijk kunt lostrekken.
Kerrievinaigrette: Meng mosterd, kerrie, balsamico, fijngesnipperde sjalot, zout en peper in een kom. Klop met een garde in een straaltje net zoveel olijfolie erdoor als nodig is voor een lobbige vinaigrette. Proef. Breng op smaak met een kneepje citroensap.
Serveren: Laat de gare artisjokken omgekeerd uitlekken en wat afkoelen. Zet weer rechtop op 4 bordjes. Serveer lauw of op kamertemperatuur, met de kerrievinaigrette in 4 kleine kommetjes. En zet een grote bak op tafel voor het blaadjesafval.

TIP:
Knip bij lelijke oudere artisjokken eventueel voor het koken de puntjes van de bladeren eraf met een schaar, dat ziet er mooier uit.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin) in het kader van mijn zomerse receptenserie. Zie ook deel 1 (spinazielasagne met courgette) en deel 2 (koude bietensoep met dille) en deel 3 (bonensalade met bloemen). Hierna volgt deel 5: worteltjes in de hoofdrol.

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

Nieuw Vega boek
Intussen de vierde druk alweer, van mijn nieuwe vegetarische kookboek Vega zónder pakjes & zakjes. Te koop bij alle boekhandels, bij bol.com en zelfs bij de Albert Heijn. Maar een gesigneerd exemplaar bestellen via mijzelf kan natuurlijk ook.