Het was een raar jaar. Een raar tuinjaar bedoel ik, het kalenderjaar kabbelt nog wat maanden voort, maar voor moestuinierders is het afbouwen begonnen. Ik schreef laatst al over mijn hardnekkig groenblijvende tomaatjes. Toen ik na vier weken afwezigheid weer terugkeerde in mijn Normandische buitenverblijf, hopend dat de mooie nazomer de boel nog had weten te redden, wachtten mij zieltogende planten met bruine, ontplofte tomaten.

Ja hoor, de gevreesde tomatenziekte. Die ook wel aardappelziekte heet, want ook op dat front was het pet: ik wist welgeteld één krieltje uit de aarde te grabbelen. Ik zei het al: het was een raar tuinjaar. Samengevat: nat, koud en slakken. Nou ja, volgend jaar beter, naar het ijzerenheinige devies van elke moestuinierder.

Walnoten heb ik dit jaar evenmin, ondanks drie joekels van bomen. Twee keer nachtvorst in de lente en hoppa, daar vielen alle beginnende walnootdingetjes uit de boom. De frambozenplanten verspreiden zich weliswaar in rap tempo door de tuin, maar vruchten, ho maar. En de appels, hoor ik oplettende lezers vragen die nog weten dat ik tien appelbomen heb, hoe is het daar dan mee? Ook het appeljaar is raar. Ik was in februari nog speciaal op appelbomensnoeicursus geweest en had vervolgens mijn drie lievelingsbomen volgens instructies gesnoeid. Eentje zat daarna vol met appels, twee juist helemaal niet. Maar drie andere bomen, waar ik niet aan toe was gekomen met snoeien, mede vanwege algehele scharminkeligheid, kregen het kennelijk ineens op hun heupen en hadden prompt meer appels dan ooit tevoren. Die natuur, je snapt er niks van.

Enfin, die appels, daar had ik het dus maar druk mee. Appelsap, appelmoes, appeljam en natuurlijk appeltaart. Iedereen houdt van appeltaart, daar kun je op verjaardagen mee aankomen, maar persoonlijk kan ik even geen appeltaart meer zien. Toevallig was ik laatst jarig, dus ik bedacht een heel andere taart. Een superfeestelijke slagroomtaart. Een echte verjaardagstaart, met rode herfstframbozen, gewoon uit de supermarkt.

 

Zelf maken?
Helaas pindakaas, dit recept staat niet meer online omdat het intussen is opgenomen in mijn bakboek De zoete oven. Verkrijgbaar in elke boekhandel of gesigneerd en wel te bestellen via deze website.