Een paar maanden geleden raakte ik verzeild in een hilarische proeverij van exotische kant-en-klaarmaaltijden. Hard lachen is vaak het enige wat helpt bij algehele treurnis. En de kwaliteit van de bakken pilav, paella, curry, roti, tandoori  en teriyaki die samen toch echt vier miljoen (4.000.000!) keer per dag (per dag!) over de toonbank van onze supermarkten schijnen te gaan, was dan ook werkelijk ten hemel schreiend. Organisator van dit al was de immer montere Will Jansen, auteur van de Culinaire Almanak waar zojuist de derde, geheel herziene versie van verscheen. Niet alleen deze kant-en-klaarmaaltijden staan erin gerecenseerd, nee, alle mogelijke goede (en slechte) producten uit de supermarkt.

Lampenolie
Handig om te weten welke olijfolie je niet moet hebben (‘lampenolie’, ‘oude pudding’ danwel ‘goed tegen een verstopte neus’) en wat juist de juweeltjes zijn. Bliktomaten, blikvis, mosterd, bouillonblokjes, azijn en dit keer ook rijst en olijven: welke zijn lekker, welke zijn wel aardig en welke moet je beslist vermijden. Opvallend in deze editie is dat de (dit jaar voor het eerst meedoenende) producten van de natuursupers vaak met de eer gaan strijken.

Proeverij
De presentatie van het boek was heel toepasselijk in de vorm van een proeverij gegoten. Het in het Amsterdamse etablissement Vak Zuid aangeschoven journaille kreeg drie mini-gerechten voorgeschoteld. Drie keer een kant-en-klaarmaaltijd, met ter vergelijking eenzelfde maaltijd, maar dan bereid met verse producten door de kok van Vak Zuid.  Chili con carne, Provençaalse kip en Kip met rijst kwamen voorbij. Er werd bewust niet bijgezegd wat wat was, maar de keuze was werkelijk niet moeilijk. Zowel wat betreft appetijtelijke aanblik als geur, smaak en mondgevoel was de versgemaakte variant drie keer de duidelijke winnaar.

Ervaringsdeskundigen
Waren wij, immers allemaal culinair geïnteresseerden, een niet-representatief proefpanel? Er ontstond discussie of voor een volgende editie er niet ook een testteam samengesteld zou moeten worden uit de gangbare gebruikers van dergelijke kant-en-klaarmaaltijden. Een groep echte ervaringsdeskundigen, zeg maar de Sjonnie en Anita’s met twee linkerhanden en een magnetron. Die moeten toch wel te vinden zijn? Een eerste potentiële kandidaat lijkt me de caissière van de supermarkt die geen krimp gaf elke keer dat Will met een enorme boodschappenkar vol magnetronbakjes en diepvriesdozen langs haar scanner ging.

Oja, en hoe is het intussen met de reacties van de supermarkten en producenten? Niks, nada, noppes. Het wordt verkocht, het wordt gegeten, dus kennelijk is er geen enkele reden tot reageren.

Will Jansen, Culinaire almanak, De beste (en de slechtste) producten in de supermarkt (3e editie, 2008), uitgeverij Het Spectrum, € 14,95