Ja hoor, gedonder in de glazen. Ik had het kunnen weten. De eindredacteur van Trouw had nota bene nog speciaal gebeld of ik bij het lasagnerecept van vorige week wel zeker wist dat ik lasagnebladen UIT EEN PAKJE wilde gebruiken. Prompt verschenen daarna de eerste mailtjes. Terwijl ik dacht het u eens een keer gemakkelijk te maken.

Zeg, even eerlijk, zo onder mekaar: wie heeft er thuis achterin het keukenkastje nog een pastamachientje geparkeerd staan? Vingers omhoog: wie van u doet er daadwerkelijk wel eens wat mee?
Nee, dat dacht ik al.

Uit een pakje: Grand’Italia Lasagne tradizionali
100% durum tarwegries

En toch ga ik vandaag een lans breken voor zelfgemaakte pasta. Omdat a) simpele pastamachines overal te krijgen zijn (tip: kringloopwinkel), b) het qua werk best meevalt, zeker als u het adagium ‘oefening baart kunst’ in gedachten houdt, c) het resultaat heel erg lekker is en d) het ideaal vertier vormt voor het hele gezin. Tevens zeer geschikt voor logerende neefjes, klierende kleinkinderen of gewoon visite met zich vervelende koters. Iedereen mag om de beurt even zwengelen. Dolle pret gegarandeerd en u hoeft er alleen maar met een glaasje naast te gaan staan.

Met elk pak bloem kunt u pasta maken. Zelf heb ik jarenlang gedacht dat je beslist ‘grano duro’ nodig hebt, die beetje gelige bloem van harde tarwe. Tot ik van mijn vanuit Verona bloggende collega (Italiaans koken met) Antoinette begreep dat die bedoeld is voor pasta die daarna gedroogd wordt. Voor vers te nuttigen pasta gebruiken Italianen witte bloem ‘tipo 00’. Allebei te vinden in delicatessenwinkels, en vaak ook gewoon bij de Turk. Zelf hou ik meestal een verhouding aan van half bloem van harde tarwe en half gewone Hollandse tarwe- of patentbloem, dat werkt prima. Maar experimenteer gerust zelf eens.

Zelf maken?
Nodig voor 1 flinke schaal lasagne:
300 g bloem
3 eieren
1 eetl olijfolie
snufje zout

Doen:
Doe bloem en zout in een grote kom. Maak een kuiltje, giet daar eieren en olie in en kneed met de hand tot een soepele bal deeg. Te nat? Iets meer bloem. Te droog? Wat water of een drupje olie. Of doe zoals ik en gooi alle ingrediënten 30 seconden in de keukenmachine tot het klontert en vorm dan snel met de hand tot een bal. Laat in plasticfolie een uurtje rusten in de koelkast, daar wordt het elastischer van. Bestrooi het aanrecht met bloem. Snij steeds een stukje van het deeg – bewaar de rest in folie tegen het uitdrogen – en duw plat. Bepoeder met wat bloem en rol dan op stand 1 (de wijdste opening) door de pastamachine. Vouw het deeg dubbel, draai een kwartslag en rol opnieuw door stand 1. Herhaal dit een paar keer, zo helpt de machine als het ware kneden en krijgt u mooi egale lapjes; u ziet en voelt het verschil. Ga daarna verder met stand 2, stand 3, et cetera tot u lange, vrij dunne lappen hebt, bij pak ‘m beet stand 5. Dubbelvouwen en herhalen hoeft nu niet meer. Gebruik wat bloem zodra het deeg plakkerig aanvoelt aan de vingers. Trekken er gaten in? Dan is het deeg te vochtig. Even losjes door de bloem halen en opnieuw proberen. Ja, uw keuken zit hierna onder een wit waasje, het is niet anders.
Het allergrootste voordeel van deze zelfgedraaide lappen: u knipt ze met de schaar op maat van de vorm, waarmee zelfs ronde ovenschalen ineens geen obstakel meer vormen. Zie hier voor het lasagnerecept van vorige week. Uiteraard hoeft u deze verse vellen niet eerst nat te maken onder de kraan.

Tips:

1. Maak de vellen niet té dun, je moet de pasta nog wel kunnen proeven. Ga door tot de een of twee na laatste stand, het verschilt per machine.
2. Geen pastamachine? Dan zit er maar één ding op: gebruik uw spierballen en een deegroller voor de ouderwetse Italiaanse-mamma-methode.
3. Te veel deeg? Snij met de hand in rustieke reepjes of laat de lappen even drogen aan de lucht en rol ze daarna door het (speciale opzetstuk van het) apparaat tot sliertjes. Wentel door wat bloem en draai om uw hand tot losse vogelnestjes. Laat nog even verder indrogen en vries uw maaltje tagliatelle vervolgens in.

P.S. De smaak te pakken gekregen van het koken zonder pakjes? Dan zijn er mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek .