Het grote voordeel van een voornaam als ‘Nigella’ is dat een achternaam nooit meer nodig is. Zoals bij kookfenomeen Nigella Lawson, tevens uitvindster van de term ‘goddelijke huisvrouw’. Mijn allerfavorietste kookdame, samen met Delia Smith en Mary Berry natuurlijk, maar Nigella heeft als extra dat glamoureuze je-ne-sais-quoi waardoor je onherroepelijk verliefd wordt. Nou ja, ik althans wel. En elk nieuw boek van haar is weer iets om naar uit te kijken. Zoals het zojuist verschenen Bij mij aan tafel – het geluk van thuiskoken.
Dat had even op zich laten wachten, want zoals society watchers weten, was er nogal wat gedoe aan het thuisfront. Een openbare wurgpoging (?) op een terrasje door haar minstens zo beroemde echtgenoot, de daaropvolgende tumultueuze scheiding, inclusief gedoe over drugsverbruik en ook nog eens twee huisvriendin-zussen die onopgemerkt (?) vele tonnen geld wisten te verduisteren, iets wat in het schathemeltjerijke huishouden van de Lawson-Saatchi’s kennelijk niet eens was opgevallen. Lang verhaal kort: onze geplaagde heldin (Engelse tabloids, need I say more?) vluchtte naar Amerika voor een tv-carrière als jurylid in kookprogramma’s en hield zich voorlopig even koest.
Maar nu dus een nieuw boek én een bijbehorende BBC-serie, helemaal gewijd aan de geneugtes van thuiskoken en eten aan de eigen eettafel, met gezin en andere geliefde dierbaren, inclusief herinneringen aan goeie ouwe tijden. Je kunt je die behoefte maar al te goed voorstellen, al zal de verlekkerde relzoeker werkelijk geen enkele toespeling vinden op alle toestanden. Dit boek gaat, zoals het hoort bij een kookboek, enkel en alleen over eten en koken. Een echt thema is er niet, geeft ze zelf toe, maar: “Koken hoeft net zo min een thema te hebben als het leven zelf heeft. Of: Het thema is het voedsel dat ik graag kook en eet.” Om er nog aan toe te voegen dat “het warrige [van dit boek] weerspiegelt beter hoe ik leef en kook.”
Ik ging dit weekend met het boek op de bank zitten, en kwam er niet meer van af. Bij elk recept schrijft ze om te beginnen heerlijke introductieverhalen (niet voor niets wil ze nadrukkelijk door een literaire uitgeverij worden uitgegeven), en daarnaast wil je eigenlijk alles wel meteen gaan maken. Ik begon met het plakken van briefjes bij de meest aansprekende recepten, tot ik ontdekte dat ik een heel post-it notitieblokje verbruikt had en het boek bomvol papiertjes zat. Zo’n boek dus. Marokkaans groentepotje, radicchio met vermout uit de oven, fleurige salades, gebakken knoflookaardappels met oregano en feta. Et cetera, et cetera. Veel tijdloze klassiekers maar ook veel twisten, van wafels van aardappelpuree tot friet gemaakt met een spiraalsnijder (“Je zult me er nooit op betrappen dat ik courgetti maak, of een andere groente omtover tot neppasta”). Veel huiselijke pasta’s, veel stoer vlees (geen Nigellaboek zonder minstens twintig dingen met kip, en varken niet te vergeten) en rustiek-ambachtelijke taarten en toetjes natuurlijk.
Ook de foto’s zijn weer fijn: vooral niet te veel stying (denk: kleedjes, glaasjes, elegante opscheplepels, bossen kruiden, losgestrooide specerijen) maar simpele, kleurrijke borden en schalen vol gulle porties lekker eten. Voor de groupies wellicht een kleine teleurstelling: dit keer geen foto’s van Nigella zelf in de keuken, snoepend uit pannen of guitig zwaaiend met een hakmes. Alleen op de cover staat ze, in omfloerst zwartwit en met haar 57 lentes teruggefotoshopt tot pak ‘m beet 32.
TIP: Gisteren is er op de BBC een nieuwe kookserie met Nigella begonnen over dit boek, getiteld At My Table. Elke maandagavond op BBC2 om 21.30 uur.
Nigella Lawson, Bij mij aan tafel – het geluk van thuiskoken, uitgeverij Atlas Contact, ISBN 9789045035383, € 34,99
TIP: Zie mijn variatie op haar recept van fatteh (fateh) uit dit boek: vegetarische fatteh met champignons en aubergine.
