Wát een feest. Lekker weggezakt in een roodpluchen bioscoopstoel vergaap ik me aan de onderwaterwereld. De camera glijdt langs koraalriffen in oogverblindende kleuren, metershoge ranke wolkenkrabbers van kelp wiegen in de stroming. Een schildpad knabbelt aan een zee-egel. Een school van ontelbaar veel kwikzilveren visjes wapent zich als één bol tegen een hongerige haai. En dat alles begeleid door de heerlijke, wereldberoemde stem van David Attenborough. Zijn film ‘Ocean’ draait nu in de bioscoop, en op het grote scherm is dat echt andere koek dan thuis op de buis.
Maar helaas, trouble in paradise natuurlijk. Bij het zien van de eerste onderwaterbeelden van de vistrawlers zit je meteen rechtop in je stoel. Metalen sleepkabels met kilometerlange netten razen over de bodem van de oceaan, alles en iedereen met geweld meesleurend. Al wat overblijft is totale ravage. Weg koraal, weg kelp, weg ecosysteem, weg vissen. En daar hebben we uiteindelijk vooral onszelf mee, zo legt de montere 99-jarige Sir David nog maar eens uit in een hemelsblauw windjack. Zowaar is er volgens hem toch nog hoop.
Want wat blijkt? In oceaangebieden die tijdelijk even helemaal met rust worden gelaten, herstelt de natuur zich verbijsterend snel, zowel de flora als de fauna. Bovendien is er dan ook een opvallend positief effect te zien juist buiten zo’n gebied, namelijk weer een toename van het aantal vissen. Als we vis willen blijven eten, hoeven we dus alleen maar onze oceanen beter te beschermen. Om te beginnen door te stoppen met die huidige, vernietigende industriële visserijmethodes. Op dit moment wordt slechts 3 procent van alle oceanen beschermd. Als we daar nou eens 30 procent van maken, dan is de kans groot dat het allemaal weer goed komt.
De afgelopen week is in Nice hierover de VN-Oceaanconferentie gehouden. Ik hoopte met grote hoop, maar de uitkomsten zijn toch weer teleurstellend. Onbegrijpelijk.
Ik at bij de visboer als troost een broodje haring. En ik kocht meteen wat duurzame moten zalm. Die mochten op een fleurig koraalbedje van groente de oven in.
RECEPT Zalm met radijs en miso
Nodig voor 2 personen:
2 moten zalm (met vel, à 200 g)
1 bos radijs (zonder blad)
1 gele paprika
200 g krieltjes
100 g diepvriesdoperwten
2 theel sesamzaadjes
handje dille
Marinade:
25 g miso (1 volle eetl)
1 eetl mirin
1 eetl sesamolie
1 eetl olijfolie
peper uit de molen
Oven tijdig voorverwarmen op 200 °C. Meng de marinade in een grote kom. Smeer de helft op de zalm en laat als u tijd hebt liefst een uurtje marineren. Snij de schoongeboende krieltjes doormidden. Kook 5 minuten voor in water met zout. Snij de radijs in tweeën (grote in vieren), de paprika in ruitjes. Doe de aardappels, radijs en paprika in de kom en hussel om met de andere helft van de marinade. Doe in een ingevette ovenschaal. Zet 10 minuten in de oven. Schep dan de (bevroren) doperwten erdoor. Bestrooi de zalm met sesam en leg bovenop de groente. Zet nog 10 minuten terug in de oven. Bestrooi met dille.
TIP:
Gebruik het blad van de radijs voor een salade of verhaksel door de kruidenboter.
Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).
Bewaar dit recept als pin op Pinterest:
WERELDGERECHTEN
Zin in nog meer visrecepten? Die vind je in mijn kookboek Wereldgerechten zónder pakjes & zakjes bevat maar liefst 115 gerechten (met of zonder vis) uit alle windstreken. Te koop bij Libris, Bruna of bol.com, of bestel hier een door mij persoonlijk gesigneerd exemplaar.
