Tien dagen zat ik laatst in Zwitserland, maar sneeuw, ho maar. Van voorgaande jaren herinnerde ik me dat je dan gewoon iets hoger de berg op moest, en voilà, ineens alles wit. Maar dit keer niet. Althans, niet toen ik er was. Daar zit je dan. Met oppashond, ook dat nog. We hadden woningruil gedaan met vrienden: zij in ons stadshuis in Amsterdam, wij in hun prachtige appartement aan de Züricher See, maar dan wel inclusief hond. Eh, een hond, hoe werkt dat? Heel simpel, drie keer per dag eten geven en drie keer per dag uitlaten. Graag uitgebreid want het was er zo eentje die het liefst heel hard over een berg heen en weer wilde rennen. Gelukkig was het een lief en grappig beest. Bijkomend voordeel: zo kom je er tenminste nog eens uit, anders lig je toch alleen maar binnen op de bank boeken te lezen, bij gebrek aan ski-ambities.

Uit hoofde van mijn beroep en ten behoeve van deze rubriek was ik uiteraard zeer geïnteresseerd in de lokale culinaire specialiteiten. Alleen blijkt de combinatie hond en restaurant een tikkie lastig, zelfs bij een braaf exemplaar als deze. Maar daar hebben we iets op gevonden. De truc: de hond eerst een halve ochtend laten uitrazen op een berghelling en haar vervolgens zo goed en zo kwaad als het ging onder een tafel parkeren op een bij voorkeur zonovergoten lunchterras van een gemütliche horecavoorziening. Zo ontdekte ik vervolgens de ‘Rösti mit Schinken gebraten und Raclette-Käse überbacken, als Garnitur ein Spiegelei’. Een stevige lunchoptie, zelfs in de variant van de iets kleinere ‘Seniorenteller’.

Zeg je Zwitserland, zeg je uiteraard rösti. Over de ideale röstibereiding heerst alom discussie: moeten de aardappels eerst gekookt of liever rauw blijven? Geschild of niet? Alvast de dag tevoren beginnen of op het laatste moment? Bloemige of juist vastkokende aardappels? Zoveel koks, zoveel meningen. (PS: hier een tip waar je in Zürich de allerlekkerste rösti eet!)

Maar deze variant kende ik nog niet: in een eenpersoonsschaaltje, met ham, kaas en een spiegelei. Een soort uitsmijter, maar dan met geraspte aardappel. Dat moest ik thuis toch kunnen namaken? Ik heb diverse pogingen gedaan en zowaar, de allersimpelste methode werkte het beste, uit de oven. Tip: Nooit moeilijk doen als het ook makkelijk kan.
O, en tip 2: neem nooit een hond, maar ga gewoon af en toe op een hond passen.

Zelf maken?
RECEPT Zwitserse rösti met ham, kaas en een spiegelei

Nodig voor 4 personen:
1250 g vastkokende aardappelen
50 g gesmolten boter + extra voor de eieren en invetten
4 plakken achterham
4 plakken belegen boerenkaas
4 eieren
optie: wat fijngehakte verse peterselie of bieslook
zout & peper uit de molen

Oven voorverwarmen op 200 °C.
Vet 4 lage wijde ovenschaaltjes (Ø 16-18 cm) in met wat boter. Schil de aardappelen, rasp grof met een blokrasp of met een mandoline (hoe grover hoe lekkerder). Dep goed droog met keukenpapier of in een theedoek. Doe in een grote kom. Voeg de gesmolten boter toe plus flink zout en peper en meng grondig door elkaar. Verdeel over de ovenschaaltjes. Bak in ± 25-30 minuten goudbruin en knapperig in de oven. Haal even uit de oven, leg op elk een plak ham en kaas, zet 5 minuten terug tot de kaas gesmolten is. Bak intussen in een grote koekenpan in wat hete boter 4 spiegeleieren met zout en peper. Haal de röstischaaltjes uit de oven, bekroon elk met een spiegelei. Bestrooi voor de gezelligheid met wat groen spul.
Lekker als (stevig) lunchgerecht of (licht) hoofdgerecht met een salade erbij.

Dit recept verscheen eerder in Trouw. ©: Koken met Karin.

 

P.S. De smaak te pakken gekregen van het koken zonder pakjes? Dan zijn er mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek. Plus natuurlijk het vervolg: Slim zónder pakjes & zakjes, dat onlangs verscheen in nieuwe cover.