Inclusief twee maanden coronatussenpauze was ik de afgelopen tijd druk bezig om mijn Grote zonder pakjes & zakjes kookboek helemaal opnieuw te fotograferen. Want na tien jaar en 34 drukken is hij toe aan een nieuw jasje. Dezelfde recepten, maar een nieuwe titel, nieuwe vormgeving en nieuwe foto’s. 
Hij verschijnt op 1 oktober, dus je gaat er na de zomer nog veel meer over horen. Maar allereerst moest ik dus aan de bak, om 75 recepten opnieuw te maken voor de foto. Bij een van mijn favorieten, een grote schaal met gamba’s, moest ik terugdenken aan een lezing, afgelopen najaar. Na afloop zat ik zoals altijd boeken te signeren. Ter plekke nieuw aangeschaft via de eveneens aanwezige lokale boekwinkel, maar ook vaak een zichtbaar gebruikt exemplaar, vol plakkertjes en vetvlekken. Dat zijn mijn lievelings; hoe meer gebruikssporen, hoe groter het compliment voor de kookboekauteur.
Ineens stond er een mevrouw voor mijn neus die zei: ‘Ik hoef geen handtekening, ik kom alleen een fout melden’. Ze sloeg de pagina van de gamba’s open en wees: ‘Dat zijn geen gamba’s maar langoustines. En ik kan het weten want ik werk in een viswinkel.’ Ik zat even met de mond vol tanden. ‘Maar langoustines zien er heel anders uit,’ sputterde ik, ‘die hebben zo’n staartje met van die dingetjes.’
(Voor de zekerheid: boven de langoustine, onder de – in dit geval niet zo heel grote – gamba)
Daar was ze duidelijk niet van onder de indruk. ‘Maar zo koop ik ze altijd bij mijn visboer,’ probeerde ik nog. ‘Dan heb je duidelijk een verkeerde visboer!’ en wég beende ze. Pas later bedacht ik mij dat ik natuurlijk had moeten zeggen dat gamba’s sprieten hebben en langoustines scharen. Op mijn foto zie je duidelijk sprieten: garnaalachtigen dus, geen kreeftachtigen. Ik weet toch zeker zelf wel wat ik in de pan doe en op de foto zet?
(En dit hou je er uiteindelijk na het peuteren van over. Voor de zekerheid: links de langoustine, rechts de gamba. Jazeker, dat was diezelfde kleine gamba als hierboven.)
Lang verhaal kort: we maakten een nieuwe foto van een nieuwe berg gamba’s en samen met de fotograaf, de styliste en de hulpkok hebben we ze met smaak verorberd. Dat zouden meer mensen moeten doen, gewoon lekker ongedwongen een zomeravondje genoeglijk samen peuteren en peuzelen. Dus hierbij mijn recept. Maak er een lekkere zomer van!
Zelf maken?
RECEPT Een schaal vol gamba’s (met dipsaus)
Nodig voor 4 personen:
20 grote gamba’s, ± 450 g (rauw en ongepeld!)
3 knoflooktenen
½ rode peper
1 limoen in partjes
olijfolie om in te bakken
Dipsaus:
2 eetl mayonaise
2 eetl yoghurt
1 eetl gembersiroop
½ rode peper
½ bosje platte peterselie
½ limoen
zout & peper uit de molen
(De nieuwe foto in het vernieuwde boek, maar wel op dezelfde schaal, want die had ik nog, en vond ik te mooi om niet te gebruiken. En die blauwe jongens op de schaal zijn dan weer kreeften, om de verwarring nog groter te maken 😉 )
Dipsaus: Roer mayonaise, yoghurt en gembersiroop door elkaar. Voeg fijngehakte peterselie en ½ rode peper (zonder zaadjes) toe. Rasp de schil van de limoen erboven fijn. Breng op smaak met zout, peper en een kneep limoensap.
Gamba’s: Laat de gamba’s rustig ontdooien en goed uitlekken op keukenpapier. Plet de knoflooktenen. Snij een ½ rode peper in de lengte doormidden (pitjes laten zitten). Doe beide met een scheut olijfolie in een steelpannetje en laat op laag vuur 5 à 10 minuten trekken.
Bakken: Vis de knoflook en rode peper uit de nu geurige olie en gooi weg, die verbranden straks toch alleen maar. Giet de olie in een wok en laat goed heet worden. Bak al omscheppend de gamba’s op hoog vuur met een handvol tegelijk. Oranje betekent gaar, en dat gaat snel. Bestrooi met wat gehakte peterselie. Serveer met de dipsaus, partjes limoen om uit te knijpen en knapperig stokbrood.
TIPS:
• Gamba’s is de gangbare benaming voor grote garnalen. Maar hoe groot is groot? Ze zijn er in verschillende maten, doorgaans uit de diepvries, en de regel is: hoe groter, hoe duurder. Vraag ernaar bij de visboer. Rustig een nachtje ontdooien in de koelkast is het beste, maar in tijdnood kun je ze ook in een bak koud water leggen en af en toe de kraan laten lopen.
• Ik kreeg al een ingezonden brief dat je knoflook niet proeft als je gamba’s bakt met schil en al, dat je ze eerst vooraf moet pellen. Daar zit op zich wat in, ware het niet dat juist het gezamenlijk aan tafel pellen onderdeel is van de pret! En het scheelt de thuiskok enorm veel werk. En bovendien zijn wij er thuis van overtuigd dat de smaak en geur van de knoflook wel degelijk verschil maken, al was het maar bij het aflikken van je vingers.
(Nou nog ééntje dan. En nu moet het echt voor iedereen duidelijk zijn, toch?)
Dit recept verscheen eerder in Trouw. ©: Koken met Karin. De foto’s van beide schalen met gamba’s uit de kookboeken zijn van fotograaf Harold Pereira.
Kooklustig geworden?
Probeer eens een van mijn veertien kookboeken, zoals de nieuwe kinderkookboekverzamelbundel Het grote kinderkookboek zonder pakjes & zakjes en/of mijn kersverse Franse kookboek De makkelijke Franse keuken. Of het ideale corona-boek Slim, ook nog een idee. Of het etentjes-inspiratie-kookboek De Vrolijke Tafel (omdat we zo langzamerhand wel weer eens wat vrolijks verdiend hebben). Allemaal verkrijgbaar in de boekhandel of bestel hier een gesigneerd exemplaar, met tekst/naam/boodschap/tekening naar eigen keuze.
