Vechten tegen de bierkaai is het. Soms voel ik me als Don Quichot, verwikkeld in een eeuwig hopeloze strijd. In mijn geval niet tegen windmolens, maar tegen pakjes en zakjes. Steeds meer mensen zeggen die nimmer te gebruiken, terwijl de schappen in de supermarkt toch echt alsmaar voller raken met alwéér nieuwe onzinnige poedermixen waar je zelf water, kipfilet en courgette aan moet toevoegen.

Hilarische vegatips
Intussen mag dan wel klip en klaar wetenschappelijk bewezen zijn dat mensen dik en ziek worden van highly processed foods, de industrie roeptoetert ijzerenheinig ‘zonder toegevoegde smaakversterkers’ en ‘zonder kunstmatige kleurstoffen’ en juist ‘met lekker veel groente’. Als je die tenminste braaf erbij koopt, want de pakjes zelf bevatten voornamelijk suiker, zout, palmvet en bindmiddel. En dan ook nog met hilarische vegatips als ‘Een dagje geen vlees? Vervang de hamblokjes dan door zalmfilet.’ Nee, voor je gezond moet je het duidelijk niet van de industrie hebben. Al in 2014 spraken voedselfabrikanten en overheid af om de hoeveelheid zout en suiker in voedingsmiddelen significant te verlagen, maar het RIVM ontdekte onlangs dat daar bedroevend weinig van terecht is gekomen. Goh, verrassend.

Zinloos
En nu? Strengere overheidsmaatregelen? Sancties? Een zinloos gevecht waar zelfs die vernunftige Spaanse edelman zich niet aan zou wagen. Kunnen we niet beter consumenten zélf in actie laten komen? Uw hoogsteigen antipakjesactiviste roept het al jaren: laat al die industrieel bewerkte poedermixen, kant-en-klaarmaaltijden, prefabsalades, paksauzen, bliksoepen en fabriekstoetjes links liggen en maak het lekker zelf. Dat is namelijk veel gezonder. En vooral lekkerder, voegt mijn innerlijke Sancho Panza daar graag aan toe.

Gezond
Het fenomeen ‘gezond’ is trouwens een mijnenveld op zich. Neem nou al die ‘gezonde’ kant-en-klare salades in het koelvak van de supermarkt: vreugdeloos groen spul in een enorme plastic doos, vergezeld van een kuipje mierzoete dressing en een zakje knetterharde croutonnetjes om je kiezen op stuk te bijten. Ik telde alleen al vijf verschillende Caesarsalades, plus ook nog eens zes soorten Caesardressing in flesje of zakje. Van de zotte. Uit pure recalcitrantie besloot ik om deze saladeklassieker eens lekker geweld aan te doen, door de sla te roosteren (nee, niet te verbranden natuurlijk ) in de oven. Maar zowaar, het resultaat blijkt geweldig lekker.

RECEPT Gebrande Caesar salad

Nodig voor 4 personen (lunch/voorgerecht):
3 à 4 kropjes little gem
3 oudbakken boterhammen
100 g cottage cheese
stukje Parmezaanse kaas (± 40 g)
4 eetl olijfolie
1 knoflookteen
Optie: 4 eieren

Misosaus:
2 volle eetl witte miso (75 g) – zie tip onderaan
2 eetl rijstazijn
2 eetl water

Broodkruim: Laat de olie en gekneusde knoflookteen op zacht vuur 4-5 minuten trekken in een koekenpan. Maal intussen het brood (mét korst) tot vlokkig kruim in de keukenmachine. Gooi de knoflook weg en bak het broodkruim al omscheppend knapperig in de hete olie. Laat afkoelen op een bord.
Sla: Snij de slakropjes in de lengte in 4 parten die nog wel bij het kontje aan elkaar zitten. Roer de miso goed los met rijstazijn en water. Kwast dit over het snijvlak van de slaparten en een beetje tussen de blaadjes. Schuif op een bakplaat ± 5 minuten onder de loeihete grill tot de miso bubbelt en de sla hier en daar geblakerd is.
Serveren: Verdeel de slaparten over 4 borden. Schep overal een dot cottage cheese tussen. Bestrooi met gebakken broodkruim en geschaafde parmezaan. Wie wil, serveert er eventueel ook nog een (niet al te hard) gekookt eitje bij.

TIPS:
• Little gem (ook wel ‘baby romaine sla’ genoemd) kan nogal variëren in formaat. Bij kleine kropjes zou ik er 4 nemen.
• Japanse miso is een gefermenteerde sojabonenpasta die fungeert als instant smaakbommetje. Het is zoet, zuur, zout en umami tegelijk. Witte miso (shiromiso, zie foto hieronder) is niet wit maar eerder karamelkleurig en is wat minder heftig van smaak dan rode miso (akamiso), die trouwens donkerbruin is. Te koop in toko of natuurwinkel.

Recept en column (©: Koken met Karin) waren onderdeel van de zomerserie in dagblad Trouw (Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder).
Zie hier de complete serie:
Zing: Pasta alla Norma
Vecht: Gebrande Caesar salad
Huil: Uienbloem uit de oven
Bid: Bonensalade met flageolets
Lach: Yoghurtparfait met honing
Werk: Bietenwraps met doperwtenpuree
Bewonder: Pêche Melba-taart

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

Heb je al een boek? Naast ruim duizend recepten op deze website, heb ik intussen ook 18 kookboeken geschreven, vol recepten die níet online staan. En allemaal zonder pakjes & zakjes. Koop bij je lokale boekhandel of of bestel hier een gesigneerd exemplaar, met een persoonlijke boodschap naar eigen wens.