Ja hoor, mijn nieuwe vegakookboek ligt nu overal écht in de boekwinkel. Tijd voor nog één aflevering achter de schermen, want de boek-naar-lezer-logistiek van zo’n boek, da’s ook nog wel een dingetje hoor.

Ik eindigde de vorige aflevering met de melding dat het boek naar de drukker was. En kijk, die stuurde me daarna zowaar een filmpje. Is het niet prachtig? Och wat had ik graag naast die machines gestaan om mijn hoogsteigen boek zo te zien ontstaan. Maar hee, een filmpje is ook leuk, toch?

Zoals je wellicht weet heb ik ook een eigen webshop. Al vanaf half januari kon je het boek ook bij mij alvast reserveren, en dat heb ik geweten… De reserveringen stroomden binnen, uiteraard tot mijn blijde verrassing. Alleen betekende dat ook ineens een logistieke operatie van heb ik jou daar. Normaal gesproken deponeer ik de bestelde en gesigneerde boeken gewoon in de oranje brievenbus op de hoek van de straat. Ik heb mooie kartonnen enveloppen en een eigen printertje voor postzegels, dus dat gaat prima. En als ik veel boeken heb, of dikke pakketjes, dan wandel ik even naar de sigarenboer om de hoek en geef ze daar af. Maar dit keer ging het om 300 boeken tegelijk, dat was een ander verhaal.

De drukker bezorgde de totale oplage van het boek zoals altijd bij het Centraal Boekhuis in Culemborg, van waaruit alle boekhandels van Nederland worden bevoorraad. En toen kwam er speciaal ook een bestelbusje naar mij thuis. Kijk, zo zien 300 boeken in 31 doosjes eruit.

Natuurlijk had ik al ruim op tijd gezorgd voor verpakkingsmateriaal: speciale kartonnen enveloppen en verzenddozen voor meerdere boeken tegelijk, plus extra plakband, rollen met blanco adresstickers en signeerpennen. De rode kaartjes die ik er normaal gesproken bij doe, wilde ik nu in het groen, dus die had ik speciaal ontworpen en laten drukken. En ook mijn bekende ronde rode stickers van mevrouwtje met vergiet had ik besteld in een groene versie. Gezellig toch?

Maar ja, hoe krijg ik die boeken nu bij de lezers? Urenlang hing ik aan de lijn met Post.nl, want online regelen lukte alsmaar niet door onduidelijke foutmeldingen. Steevast aardige medewerkers, maar wel veel gedoe met verplichte postzakken die niet werden geleverd, maar na opnieuw bellen, de dag erna juist dubbel. Er hoorden speciale tiewraps bij, o nee, toch niet, want ik had te veel zakken. Dan moest er een rolcontainer aan te pas komen. En ja, die stickertjes met ‘port betaald’ moest ik zelf regelen.

Heus, er gaat een wereld voor je open. Ik bleek zaken te moeten doen met drie verschillende afdelingen. Eén boek dat door de brievenbus kan heet post, dus honderden van die dingen heet dan ‘partijenpost’. Maar twee of drie boeken tegelijk in een doosje, dat kan niet meer door de brievenbus en dan heet het volgens Post.nl dus geen post. Nee, dan moet je zijn bij ‘pakket & vracht’, een heel andere afdeling. En, o, u wilt dat we de hele bups komen ophalen? (Eh ja, daar was het allemaal om begonnen). Dan moet je weer bij een derde afdeling een ‘haalrit’ inplannen. Allemaal geregeld. Pfjoew.

En toen moest de grootste klus nog komen: 300 boeken persoonlijk signeren. Soms ook nog met speciaal opgegeven boodschap erbij. Daar had ik me een tikkie op verkeken, hoeveel werk dat is. Gelukkig kwamen er twee lieve dames van de uitgeverij en een vriendin helpen om alle boeken deskundig te verpakken en te voorzien van kaartjes, adresstickers, logo’s en port betaald.15 postzakken, da’s best veel. Gelukkig heb ik een lift, zodat ze beneden klaar konden worden gezet in de hal.
Keurig op het afgesproken tijdstip arriveerde er een oranje busje met een rolcontainer en een somber kijkende chauffeur. Want dat ging niet passen en waarom had ik geen twee rolcontainers besteld? (Euh, weet ik veel, de post-mevrouw aan de telefoon had het geregeld, op basis van mijn aantallen boeken, zakken en totale gewicht). Hij nam 10 zakken mee, liet er 5 staan en sjeesde er weer vandoor. Ik moest zelf maar even bellen met het hoofdkantoor. Lang verhaal kort: de resterende 5 zakken konden ze pas 5 dagen later komen ophalen (drukdrukdruk). Of ik kon ze zelf naar een afhaalpunt naar keuze brengen. Het werd toch maar dat laatste, want ik ging mijn lieve lezers niet nóg langer laten smachten. Dus zak voor zak, met behulp van een karretje, versleepte ik alles naar de sigarenboer. Gelukkig was het mooi weer.

Eind goed, al goed! Want intussen stromen de berichtjes binnen van bestellers die het boek hebben ontvangen!

PS. En Post.nl? Die stuurde intussen een rekening, niet met korting, maar juist met een extra toeslag wegens “minder geleverde aantallen” (lees: de zakken die ze niet hebben opgehaald). Raar maar waar. Kortom, tip van mij: begin nooit je eigen webshop. En koop je boek vooral in de boekwinkel! Laat mij maar even bijkomen 😉 Nou ja, tenzij je écht heel graag een persoonlijk gesigneerde wilt, dan ben je uiteraard van harte welkom. Zo ben ik dan ook wel weer.

De hele serie van Vegakookboek Kijkje achter de schermen:
• deel 1: de cover
• deel 2: de recepten en het manuscript
• deel 3: de receptfotografie
• deel 4: de vormgeving
• deel 5: de laatste loodjes
• deel 6: naar de drukker
• deel 7: de verzending