In Bretagne hebben ze iets met koekjes. En ik heb dan weer iets met leuke rode blikjes. Die twee kwamen samen in dit fraaie souvenir van de Mont Saint-Michel. Inderdaad, een toeristenfuik van jewelste, maar toch overweldigend mooi, als je je eenmaal door de hordes publiek hebt weten te worstelen. Over toeristenfuik gesproken: dat geldt ook voor het ooit zo fameuze restaurant van La Mère Poulard met haar omeletten. Om de hordes wachtenden zoet te houden, is tegenover het restaurant nu een winkel met fraaie koek- en snoepblikken. Zoals dus deze:

Bekend Bretons koekwerk zijn de sablés, platte, boterige zandkoekjes, maar je hebt ook palets Bretons, die zijn ongeveer een vinger dik en lekker bros. En ook weer zo heerlijk boterig. Een volgens mij vrij recente Franse manie is om koekjes in deelverpakkingen aan te bieden, daar hebben meer koekjesfabrikanten een handje van. Dat zorgt voor bergen plastic afval, maar het neemt wel makkelijk mee in porties. Ware het niet dat koekjes de onhebbelijkheid hebben om nogal snel in stukjes te breken. Enfin.

Dit is deel 4 in de serie Lekker Frankrijk. Morgen deel 5: de oestersnackbar.