Ik heb een nieuwe culinaire liefde, furikake. Da’s knapperig Japans strooisel van stukjes en beetjes dat er zorgwekkend uitziet als vissenvoer, maar heus heel erg lekker is. De samenstelling kan verschillen, maar meestal zit er in ieder geval zeewier, bonitovlokken, zout en gedroogde groente in. Dat laatste volgens mij vooral vanwege de gezellige kleurtjes.

Ve-tsin

Vanwege die vis dus niet geschikt voor vegetariërs, en trouwens ook niet voor e-nummervrezers, want smaakversterker ve-tsin is eveneens een prominent ingrediënt, wat het natuurlijk wel extra lekker hartig maakt. Ik had al eens wat zakjes furikake meegenomen uit Japan als culisouvenir, waar ik van de winkelmevrouw begreep dat het voor over de rijst is. En inderdaad, een kaal kommetje rijst fleurt er enorm van op, maar het kan in feite over van alles.

Pittig

Het hek is helemaal van de dam sinds ik een hele pot kreeg van mijn kooklustige onderbuurvrouw, die altijd als ik langsga toevallig nét in de keuken staat. Ja, dat zijn de betere buurvrouwen, inderdaad. Ik kreeg meteen een glaasje wijn en een heerlijk hapje, bestaande uit een blaadje sla, wat zalm en een zwaai uit een groene bus. Ha, maar dat spul herkende ik: furikake! Ik kreeg meteen die bus mee, want ze had er namelijk nog zes in de kast staan, van de groothandel. Deze variant is lekker pittig dankzij de mierikswortel (‘wasabismaak’, heet dat op de verpakking, hier namelijk wél met vertaling) en extra knapperig dankzij de sesamzaadjes. Sindsdien gaat het overal overheen, vooral suffe soepjes knappen er enorm van op, maar ook broodjes rosbief, een gebakken ei en natuurlijk de poke bowl.

Kopen?

Waar te koop? Bij toko’s, Aziatische winkels en de groothandel. Albert Heijn schijnt deze van Kameya ook een tijdje verkocht te hebben, maar ik kon het helaas niet meer vinden. En anders moet je naar Japan, er zit niks anders op.