Zodra je erop gaat letten, blijkt er ineens een verbijsterende wereld te bestaan aan babyproducten. Zoals wortelknabbels. Een soort chipito’s, van die luchtige, wormvormige knaloranje maissnacks van de chipsafdeling, maar dan speciaal voor baby’s vanaf 8 maanden. Babyzoutjes, je moet maar durven. Een fraai staaltje gehaaide marketing.
Uit een zakje: Organix Goodies Wortelknabbels (8 maanden)
Biologische maïs 73%, biologisch wortelpoeder 14% (55% biologisch wortelpoeder, 45% biologische rijstebloem), biologische zonnebloemolie 13%, thiamine (vitamine B1).
Maar wacht even, er staat toch ‘no junk promise’ op de verpakking? Er is geen zout toegevoegd, net zomin als kleur- of smaakstoffen, ze bevatten zestig procent minder vet dan aardappelchips, zijn vegetarisch, biologisch én eko. Bovendien zijn ze ‘makkelijk vast te houden door je kindje’ om ze vervolgens ‘veilig door je kindje zelf te laten eten‘. Dus wat valt er nou te zeuren?
Mag ik dan nog wel even vragen waarom ze eigenlijk wortelknabbels heten als ze – net als chipito’s – vooral bestaan uit maïs, namelijk voor bijna driekwart? Slechts 14 procent is wortelpoeder. En gek genoeg bestaat dat dan weer voor bijna de helft, namelijk 45 procent, uit rijstebloem, dus ben ik nou raar als ik concludeer dat er feitelijk niet meer dan 7,7 procent wortel in zit? In poedervorm?
Ik zal het allemaal wel weer niet snappen. Waarom duw je je grut niet gewoon een worteltje in de hand? Of is dat heel erg ouderwets? Geeft het juist blijk van verantwoord ouderschap als je je baby zo snel mogelijk laat wennen aan chips en zoutjes, om je nageslacht op die manier een goede start mee te geven voor een later leven vol onvermijdelijke contactmomenten met borrelnootjes, wokkels en hamka’s?
Mijn idee: gooi gewoon even wat wortels in de oven, zo komt de zoete smaak vanzelf naar boven en ze knabbelen heerlijk weg. Ter afsluiting van de Woeste Wortel Weken hierbij een ovenwortelbasisrecept. Niet speciaal voor baby’s, wel voor jong én oud.
Nodig voor de ovenwortelbasisversie:
2 forse winterpenen
scheut olijfolie
zoute & peper uit de molen
Plus: smaakmakende variaties
Oven voorverwarmen op 175 °C. Schil de wortelen met de dunschiller en snij in ongeveer even grote frietjes van pak ‘m beet 6 x 1 cm. Spreid uit op een met bakpapier beklede de bakplaat en hussel om met zout, peper en een ferme scheut olijfolie tot ze omhuld zijn met een glimmend filmpje. Dit is het basisrecept. Vervolgens valt er eindeloos te variëren met smaakmakers: verse tijm of rozemarijn, Chinees vijfkruidenpoeder (tikje zoetig) of juist chilivlokken voor de pit. Gemberpoeder of geraspte gember is ook altijd lekker, net als natuurlijk knoflook. Wie het nog zoeter wil, voegt ook wat (tijm)honing toe. Rooster ± 25-30 minuten in de oven. Iets korter bij dunne stukjes, iets langer bij grote hoeveelheden. Proef gewoon of ze beetgaar zijn. Een geblakerd randje hier en daar is extra lekker, maar gans verkoold is niet de bedoeling. Vervolgens zijn er nog meer variaties mogelijk door er iets gezelligs doorheen te scheppen, zoals fijngehakte peterselie of geroosterde sesamzaadjes. Of vul aan met linzen, kaas en wat dressing tot een complete salade. Serveer warm of op kamertemperatuur.
TIPS
• Snij de wortelreepjes op ongeveer hetzelfde formaat, zo worden ze tegelijk gaar. Hoe ook alweer? Verdeel elke peen in drie stukken, snij in dikke plakken en die vervolgens in reepjes.
• Of neem gewoon (hele) bospeentjes, dat kan natuurlijk ook. Of doe eens een pastinaak erdoor.
• Geef de wortel vooral de ruimte; hutjemutje in een ovenschaal gaat de boel eerder sudderen dan roosteren.
Dit was de vierde en laatste aflevering van de Woeste Wortel Weken. Zie ook: worteljam, Canadese worteltjes (met maple syrup) en kruidige wortelslierten (met koriander). En hier op deze site vind je natuurlijk nog veel meer wortelrecepten.
Dit recept verscheen eerder in Trouw. Copyright: Koken met Karin.
